خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - طنز روز

رضا ساکی

نکته مهم در حیران‌خواری که می‌تواند درس‌ عبرتی برای دیگر زمین‌خواران باشد این است که برای خوردن زمین اعم از زراعی، جنگل، کوه، تالاب، صخره، پرتگاه، مرتع، غار، ستیغ، دره، رودخانه، دریاچه، جلگه، تپه و غیره باید دم مقام مسوول محلی را دید. او خودش با بالا هماهنگ است و همین که نسبت سببی یا نسبی شما با مسئول مربوطه احراز شود بقیه کارها طبق روال انجام می‌شود. او اصلا در خدمت خاندان شماست. خانه‌زاد است.

حالا به برخی مکالماتی که از طریق خبرنگار ما شنود شده است توجه کنید. این مکالمات مربوط به خانواده‌های عزیز زمین‌خواران است:

- الو کتی جون آدرس ویلاتون کجاست؟

- ما گردنه حیرانیم فدات شم.

- کجای گردنه؟

- خود گردنه.

- منظورم اینه دقیقا کجاش.

- ببین عزیزم گردنه مال شوهرمه. شما بیای ما رو می‌بینی.

- وای چه عالی.

***

- عزیزم نمی‌شه این تابلو رو بدی عوض کنن.

- کدوم تابلو رو؟

- همین که نوشته به گردنه حیران خوش آمدید.

- تابلو رو که نمی‌شه عوض کرد. لو می‌ریم.

- کاش می‌شد روش بنویسیم به گردنه ما خوش اومدید.

***

- بابا بابایی.

- جانم بابا.

- بابا چرا تو گردنه حیران رو خوردی؟

- چون آب‌وهواش خوبه بابا.

- ولی بابای دوستم قشم رو خورده. همه‌اش جنس‌های خارجی میاره مدرسه.

- خب من حیران در توانم بود بابا.

- حالا نمی‌شه مثلا ابوموسی رو بخوری؟

- نه بابا جزیره تو گلوی من گیر می‌کنه.

- چطور حیران با این همه پیچ‌وخم گیر نکرد؟

- دیگه داری عصبانیم می‌کنی بابا.

- چشم بابا، ببخشید. ممنونم بابت حیران.

باقی بقای‌تان

انتهای پیام