هرچند بسیاری از تماشاگران «لوون هفتوان» را با فیلم «پرویز» می‌شناسند اما او از سال‌های خیلی قبل‌تر فعالیت هنری‌اش را در تئاتر آغاز کرده بود و آن گونه که خودش می‌گوید اگر همزمان با پیشنهاد بازی در فیلم «پرویز» پیشنهادی برای تئاتر داشت، حتما تئاتر را به سینما ترجیح می‌داد.
به گزارش خبرنگار تئاتر ایسنا، «لوون هفتوان» سال 63 در رشته هنرهای نمایشی دانشکده هنرهای زیبا پذیرفته شد و در همان سال‌های دانشجویی در نمایش‌های بسیاری بازی کرد.
او سال 70 برای ادامه تحصیل به مسکو رفت و در همین شهر فوق لیسانس تئاتر گرفت و بعد از آن به کانادا مهاجرت کرد. در سال‌های اقامت خود در کانادا نمایش‌های بسیاری را به زبان انگلیسی، فارسی ، روسی و ارمنی اجرا کرد و سال 90 به ایران بازگشت و همزمان در دو فیلم «لرزانده چربی» و «پرویز» به ایفای نقش پرداخت، موفقیت این فیلم، نام لوون هفتوان را بر سر زبان‌ها انداخت.
این هنرمند این روزها نمایش «بازی یالتا» را در تماشاخانه تازه تاسیس «کنش معاصر» روی صحنه دارد. نمایشی که بر اساس داستان کوتاهی از چخوف با نام «بانو با سگ ملوس» و با بازی وحید رهبانی، شادی کرم‌رودی و مانی منادی‌زاده اجرا می‌شود.
خبرنگار تئاتر ایسنا، به انگیزه اجرای این نمایش گفت وگویی با «هفتوان» دارد که در ادامه می‌خوانید.
او در این گفتگو از تاسف خود می‌گوید که برای اجرای تئاتر در ایران سال‌ها منتظر مانده اما تاکید دارد که به دلیل اقامتش در خارج از کشور هرگز نمی‌خواسته فضا را برای هنرمندان داخلی کم کند و به گفت خودش«سعی کردم جای کسی را تنگ نکنم»
هفتوان ادامه می‌دهد: همواره کارم تئاتر بوده چه در حوزه کارگردانی یا تهیه کنندگی یا بازیگری. از سال 89 که دوباره سفرهایم به ایران آغاز شد، در حوزه بین‌الملل مشاوره می‌دادم و از همان سال‌ها تلاش داشتم نمایشی را اجرا کنم اما متاسفانه به دلیل محدودیت‌های مرکز هنرهای نمایشی و کمبود سالن، نتوانستم.
وی که نمایش«بازی یالتا» را با متنی از برایان فریل نمایشنامه نویس ایرلندی به صحنه می‌برد، درباره انتخاب این نمایشنامه توضیح داد: هشت سال پیش همین نمایشنامه را به زبان انگلیسی در تورنتو اجرا کردم که البته اجرایی محیطی و در فضای شهری بود و این اواخر تصمیم گرفتم کار جمع و جوری به لحاظ بازیگر و امکانات انتخاب کنم تا شرایط اجرای آن فراهم شود و این چنین بود که این متن را به یاد آوردم. به وحید رهبانی پیشنهاد کردم آن را ترجمه کند و خود وحید هم دوست داشت نقش مرد را ایفا کند.
هفتوان با اشاره به اجرای دیگر نمایشنامه فریل با نام «مالی سویینی» که اسفند گذشته در تهران به صحنه رفت، یادآورشد: فریل در ایران کمتر شناخته شده است اما نویسنده‌ای معتبر ایرلندی است و تمرکز اصلی‌اش بر ادبیات روس و تبدیل داستان‌ها و رمان‌های روسی به نمایشنامه است. امیدوارم بتوانم متن دیگرش را که اقتباسی از رمان «پدران و پسران» تورگینیوف است، اجرا کنم.
وی درباره حال و هوای چخوفی این نمایشنامه که براساس داستان کوتاه «بانو با سگ ملوس» از چخوف نوشته شده است، اضافه کرد: چخوف را به زبان روسی خوانده‌ام و این نمایشنامه آداپته نزدیکی به داستان اوست. البته نعل به نعل داستان چخوف نیست اما همان حس وحال و حال و هوا را دارد.
هفتوان که نمایشش را در سالنی تازه تاسیس به صحنه می‌برد، درباره ریسک اجرای نمایش در یک سالن ناشناخته توضیح داد: به خاطر محدودیت‌های تئاتر، من و تهیه کننده کار به سالن‌های خصوصی رو کردیم. چندین بار برای اجرا در تئاتر شهر و خانه هنرمندان تلاش کردیم اما نتوانستیم اجرا بگیریم. به همین دلیل در وهله اول محدودیت‌ها ما را به این سالن کشاند اما این ریسک هم لذت‌بخش است چون کار هنر ریسک است و اگر چنین نباشد آدم شب‌ها راحت می‌خوابد!
وی درباره امکانات این سالن توضیح داد: امکانات نوری سالن می‌تواند بیش از این باشد تا مثلا چند گروه بتوانند همزمان با یکدیگر نمایش‌هایشان را اجرا کنند اما در کل فضای خوبی دارد. تعداد صندلی‌ها مناسب و امکان چینش دو سویه و سه سویه سالن موجود است. خوشبختانه مدیریت سالن هم مشتاق است تا ایرادات را برطرف کند.
هفتوان در پاسخ به این پرسش که محدودیت امکانات تئاتر چقدر بر روند کاری هنرمندان این رشته تاثیرگذار است، به ایسنا گفت: اگر امکانات فراهم بود، هرگز «پرویز» را بازی نمی‌کردم و به جای آن تئاتر بازی می کردم. البته این فیلم موفق شد و از این بابت خوشحالم. در کل خوشحالم که در سینما هم کار کرده‌ام اما ترجیح می‌دهم تئاتر کار کنم چون فضای آن برایم دلپذیر تر است.
وی افزود: الان سالی یک کار در تورنتو اجرا می‌کنم. اگر در ایران هم چیزی چیزی امکان داشت، حتما هر سال یک نمایش را به صحنه می‌بردم اما هزینه‌ها سنگین و فضا محدود است. از سوی دیگر فارغ‌التحصیلان زیادی مشتاق کار هستند و فکر می‌کنم شاید در حق دیگر همکارانم بی‌عدالتی باشد که من هم بخواهم در ایران تئاتر اجرا کنم. البته همین نمایش را به لحاظ فنی و مالی خیلی مستقل اجرا کردیم چون نمی‌خواستم جای کسی را تنگ کنم.
این هنرمند در پاسخ به این پرسش که چرا در ایران این نمایش را مانند کانادا به صورت محیطی اجرا نکرده است؟ توضیح داد: بخشی به دلیل محدودیت‌هاست و بخش دیگر هم اینکه نویسنده متن را برای اجرا در سالن نوشته است. ضمن اینکه تجربه محیطی را یک بار انجام دادم. در آنجا این امکان وجود داشت که تجربه خوبی هم شد چون در آنجا فضای اروپایی داشتم اما چنین فضایی را در تهران ندارم. اگر بخواهم در تهران تئاتر محیطی اجرا کنم، حتما متن ایرانی انتخاب می‌کنم. از سوی دیگر هیچ دوست ندارم کار خودم را تکرار کنم چون اجرای محیطی فقط متعلق به همان محیط است و در محیط دیگری جوب نمی‌دهد.
هتفوان درباره احتمال بازی‌اش در تئاتر ایران تاکید کرد: اگر کار مناسبی باشد، حتما دوست دارم. تا چند ماه پیش قرار بود همزمان با اجرای همین نمایش، وحید رهبانی هم نمایش دیگری را با بازی من اجرا کند و هر دو باهم اجرا داشته باشیم. اما امکان زمانی‌اش فراهم نشد. ضمن اینکه مساله سفرهای من هم وجود دارد اما تئاتر نیازمند تمرکز است.
این هنرمند تئاتر و سینما که چهار اجرای این نمایش را با بلیت دوهزار تومان به بالا به صحنه می‌برد و این طرح را «بلیت برای همه» نام داده است، درباره اجرای آن توضیح داد: جایی که من زندگی می‌کنم چنین تجربه‌ای وجود دارد، یعنی همه نمایش‌ها هفته‌ای یک روز برای کسانی که توان مالی محدودی دارند، اجراهایی در حد توان مالی تماشاگران می‌گذارند. تئاتربین‌های حرفه‌ای هم از این اجراها استقبال می‌کنند چون نمی‌توانند در طول ماه مبالغ خیلی زیادی بابت خرید بلیت بپردازند.
این هنرمند تئاتر ادامه داد: می‌خواستیم کسانی که امکان مالی ندارند، به دلیل قیمت بالای بلیت، از دیدن تئاتر محروم نشوند. از چند سال پیش شعار «تئاتر برای همه» مطرح شد و ما هم برهمین اساس عنوان طرح‌مان را «بلیت برای همه» انتخاب کردیم و چهار اجرا داریم که قیمت بلیتش از 2 هزار تومان به بالاس و هر تماشاگری با توجه به امکان مالی‌اش، مبلغی را بابت دیدن نمایش می‌پردازد. البته در خارج از کشور معمولا اسپانسرهایی چنین اجراهایی را حمایت می‌کنند تا به گروه تئاتری فشاری وارد نیاید. ما پیش از اجرا تلاش کردیم حامیانی بیابیم اما به دلیل کمبود وقت، نتوانستیم. با این حال یکی از اجراها را خانم ادنا زینلیان طراح لباس تقبل کرده است و مابقی مبلغ بلیت را می‌پردازد.
لوون هفتوان این روزها علاوه بر اجرای این نمایش مشغول تمرین برای بازی در فیلم جدید شهرام مکری با عنوان «هجوم» است. او امیدوار است که این فیلم که نیز همچون فیلم «ماهی و گربه» یک پلان سکانس است، تجربه موفقی باشد.
او همچنین در فیلم «کوپال» کار کاظم ملایی بازی کرده که این فیلم در حال تدوین است و فیلم «دراکولا» کار جدید رضا عطاران را در نوبت اکران دارد.
به گزارش ایسنا، نمایش «بازی یالتا» هر شب ساعت 20 به مدت زمان یک ساعت در تماشاخانه «کنش معاصر» به نشانی خیابان طالقانی ، بین خیابان سرپرست و فریمان به صحنه می‌رود.
مترجم این نمایشنامه وحید رهبانی و تهیه‌کننده آن آلبرت بیگ‌جانی است.
انتهای پیام
نظرات