ارتباط با و شناسايي مخاطب از نويسنده، به اندازه شناسايي لوازم درمان براي يك پزشك، مهم است. آتوسا صالحي ـ نويسنده و شاعر كودكان و نوجوانان ـ در گفت و گو با خبرنگار ادب ايسنا (خبرگزاري دانشجويان ايران)، با بيان اين مطلب، تاكيد كرد: همچنان كه شناسايي حيطه‌ي فعاليت ادبي براي يك نويسنده ضروري است و او بايد بداند كه براي كدام گروه مخاطبان - كودك ، نوجوان يا جوان ـ مي‌نويسد، بايد نسبت به نيازهاي روحي و عاطفي مخاطب خود نيز اشراف داشته باشد. او با تاكيد بر اين مطلب كه ارتباط نويسندگان به مخاطبان در جامعه‌ي ما از كيفيت مناسبي برخوردار نيست، تصريح كرد: من شاعران و نويسندگان بسياري را مي‌شناسم كه براي مخاطب خيالي مي‌نويسند و خود را چندان دربند شناسايي دقيق مخاطب خود، قرار نمي‌دهند. اين شاعر تاكيد كرد: قطعا وزارت آموزش و پرورش، وزارت ارشاد و سازمانهايي مثل كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان، انجمن نويسندگان كودك و نوجوان و امثال اينها مي‌توانند نقش كليدي را در اين زمينه ايفا كنند؛ اما متاسفانه اين سازمانها و نهادها نيز چندان كوشا نيستند. صالحي تصريح كرد: اين در حالي است كه چاپ اغلب كتابهاي در خارج از كشور با اقبال عمومي توسط ناشران مواجه مي‌شوند و ناشران به منظور فروش خوب كتابهايشان، زمينه‌ي ديدار نويسنده با مخاطب را مهيا كرده و مي‌كنند، اما در ايران از چنين فعاليتهايي خبري نيست. او تاكيد كرد: تنها سازماني كه به ارتباط نويسندگان با مخاطبان به طور جدي مي‌انديشيد، پكا بود كه هر از چند گاهي زمينه‌ي ملاقات رودروي نويسندگان با كودكان را مهيا مي‌كرد. اما فعاليتهاي اين چنين اين سازمان نيز رو به افول گذاشته است. وي گفت: در حال حاضر اغلب ديدارهاي مخاطبان با نويسندگان، فرماليته شده است و بيشتر و پيش از همه چيز جنبه‌ي نمايشي آن مورد نظر است و بچه‌ها گردانندگان اصلي اين جلسات نيستند؛ در حالي كه همه‌ي تلاشها براي آنان است. انتهاي پيام