يك استاد دانشگاه تأكيد كرد: ساخت و ساز به ارتفاع 12 متر در بافت تاريخي عودلاجان تهران كه در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده است، به‌شكل قانوني امكان‌پذير نيست. پيروز حناچي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، ادامه داد: انجام اين كار جزو اختيارات رييس سازمان ميراث فرهنگي نيست؛ زماني كه يك اثر در فهرست آثار ملي به ثبت مي‌رسد، مدير ميراث فرهنگي فقط وظيفه‌ي حفاظت و نگهداري از آن اثر را برعهده دارد. او بيان كرد: اين اتفاق ممكن است در حالتي مانند بازبيني در حريم اثر ثبت‌شده رخ دهد؛ ولي تا جايي كه اطلاع دارم، تا كنون اين اقدام انجام نشده است. البته امکان‌پذير نيست که يک مدير، حريم يك منطقه‌ي تاريخي را گسترده کند و مديري ديگر، محدوديت‌ها را در حريم اثر بردارد. قانون تکليف را معين كرده است. وي با بيان اين‌كه تعيين حريم براساس مطالعه و آثار شاخص موجود در يك نقطه‌ي تاريخي انجام مي‌شود، گفت: نگاه كنوني نسبت به بافت‌هاي تاريخي نشان‌دهنده‌ي اين است كه متأسفانه برخي مديران سازمان ميراث فرهنگي بافت تاريخي عودلاجان را داراي ارزش نمي‌دانند، چون زماني كه يك نقطه‌ي تاريخي را داراي ارزش بدانيم، همه‌ي تلاش خود را براي حفظ آن به كار مي‌بريم. حناچي اظهار كرد: اين نگاه كه ما فقط عناصر داراي ارزش را در يك مجموعه حفظ مي‌كنيم و اجازه‌ي تخريب و نوسازي را به بقيه‌ي مكان‌ها مي‌دهيم، سال‌هاي سال است كه منحل شده و به سال‌هاي 1931 ميلادي مربوط است؛ ولي متأسفانه به دلايلي، اكنون اين نوع عارضه ايجاد شده است. اين استاد دانشكده‌ي معماري و مرمت دانشگاه تهران بيان كرد: اگر چنين دستورالعمل‌هايي توسط مدير ميراث فرهنگي استان‌ صادر شده باشد، جاي تأسف بسيار دارد. در اين صورت، بايد تأسف خورد كه دستگاه متولي حفاظت، وظيفه‌ي اصلي خود را فراموش کرده است. افراد ديگري متوليان توسعه در شهرها هستند، مديران ميراث فرهنگي وظيفه‌ي حفاظت از آثار تاريخي و فرهنگي كشور را برعهده دارند. وي با اشاره به وجود گره‌هايي در نظام مديريت شهري، ادامه داد: عقل حكم مي‌كند، چيزي كه ارزش تلقي مي‌شود، مانند عودلاجان كه قديمي‌ترين محله‌ي تهران است، حفظ شود. حناچي گفت: اگر طرحي موضعي يا موضوعي تهيه شود، بايد در كميسيون ماده‌ي 5 موضوع قانون شوراي عالي شهرسازي به تصويب برسد. در اين كميسيون، مسؤولان سازمان ميراث فرهنگي حضور دارند و براي تصويب يك طرح، آن‌ها بايد صورت‌جلسه را امضا كنند. او در ادامه بيان كرد: اين نوع بارگذاري در بافت‌هاي تاريخي، يك بارگذاري عمومي در داخل شهر نيست، بلکه نيازمند طرح و تصويب در كميسيون ماده‌ي 5 موضوع قانون شوراي عالي شهرسازي كشور است. زماني كه به نماينده‌ي سازمان ميراث فرهنگي اجازه‌ي شركت در جلسه‌ي كميسيون ماده‌ي 5 داده مي‌شود، شأن حضور نماينده‌ي سازمان ميراث فرهنگي در آن جلسه، دفاع از ميراث فرهنگي كشور است، حتا اگر استدلال نماينده راه به جايي نبرد، در نهايت، مي‌تواند صورت‌جلسه را امضا نکند. در هر صورت، نمايندگان سازمان ميراث فرهنگي که خود بايد داعيه‌دار حفاظت از آثار باشند، نبايد اجازه‌ي تخريب آثار را صادر كنند. اين استاد دانشگاه در مقايسه‌اي ميان وضعيت بافت تاريخي عودلاجان از گذشته تا كنون، گفت: حدود هشت سال پيش، اقدامات مثبتي مانند سامان‌دهي كوچه‌ي مروي در عودلاجان انجام شد. اكنون نيز بايد اقداماتي از اين جنس انجام شود و به‌صورت مستمر ادامه يابد؛ ولي متأسفانه در اين مكان، زمين‌هاي داراي مساحت زياد و در دل بافت، بسيار ارزان خريده مي‌شود و با فشار به شهرداري و ميراث فرهنگي براي بارگذاري خارج از برنامه تلاش مي‌شود. اين نوع بارگذاري با نگاه تخريب و بازسازي با انگيزه‌هاي صرفا اقتصادي و نه با نگاه بهسازي، مرمت و نوسازي است و تعدادي از طرح‌هاي ارائه‌شده بدون توجه به ارزش‌هاي تاريخي و اجتماعي شهر، فقط جوابگوي منافع اقتصادي سرمايه‌داران و سرمايه‌گذاران هستند. انتهاي پيام