به گزارش ایسنا، روزنامه «جمهوری اسلامی» می‌نویسد: در آستانه هفته دولت قرار داریم؛ هفته‌ای که از زمان شهادت محمدعلی رجایی و محمدجواد باهنر رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر مردمی و ساده‌زیست و خدوم و متدین و متعهد در 8 شهریور سال 1360 تاکنون هر سال دولتمردان به مردم گزارش می‌دهند که چه کرده‌اند و مردم نیز تلاش می‌کنند از خدمات آنان تجلیل کنند و اگر انتقادی دارند منصفانه به گوش آنان برسانند.

امسال، در شرایطی که این روزها حملات تندی علیه دولت و نظام در جریان است، لازم می‌دانیم در آستانه هفته دولت که هفته اول شهریور است دو نکته را مورد تاکید قرار دهیم.

نکته اول اینست که هرگز نباید دولتمردان انتظار داشته باشند همه از آنها تعریف و تمجید کنند و کسی به سراغ انتقاد از آنها نرود. انتقاد، نه‌تنها به زیان انتقادشونده نیست بلکه موجب رشد و بالندگی خواهد شد، نقاط ضعف را برطرف خواهد کرد و نقاط قوت را تقویت خواهد کرد. دولت‌ها و دولتمردان باید از انتقاد استقبال کنند و با پذیرفتن نظرهای صائب درصدد رفع اشکالات کار خود بر آیند و از انتقادکنندگان تشکر کنند.

این مهم فقط هنگامی رخ خواهد داد که انتقادکنندگان، به اقتضائات انتقاد و شرایط و لوازم آن ملتزم باشند. انصاف، واقع‌بینی و درک شرایط زمان و مکان از لوازم حتمی انتقاد هستند. فقط چنین انتقادی است که می‌تواند در انتقادشونده تاثیرگذار باشد و او را به واکنش مثبت نسبت به انتقاد و انتقادکننده وادار کند. کسانی که خارج از چارچوب انصاف و دور از واقع‌بینی و بدون در نظر گرفتن شرایط زمان و مکان به ایرادگیری از این و آن می‌پردازند و درصدد نادیده گرفتن نقاط مثبت و خدمات برمی‌آیند، هرگز نمی‌توانند به هدفی که دارند برسند. هدف اگر اصلاح باشد، فقط با زبان ناصحانه و منصفانه میسر است و اگر ضربه زدن باشد، چون با واقعیت منطبق نیست نمی‌تواند در افکار عمومی مناسبی باز کند. بنابراین، انتقادکننده حتی اگر منفعت خود را نیز در نظر داشته باشد باید به لوازم انتقاد ملتزم باشد.

متاسفانه در جامعه ما برخلاف اقتضائات اسلامی و انقلابی آن، انتقادهای غیرمنصفانه و دور از واقعیت، فراوان صورت می‌گیرد. گاهی تحت نام انتقاد، عده‌ای درصدد انتقام‌گیری برمی‌آیند و حتی از جاده تدین و تعهد نیز خارج می‌شوند. این خروج از جاده انصاف و تدین و تعهد در بعضی موارد به دروغ و تهمت و افترا هم کشانده می‌شود و جامعه را دچار بداخلاقی‌های کم‌سابقه‌ای می‌کند.

شاید بتوان گفت جامعه بی‌عیب و نقص نمی‌توان یافت ولی برای جامعه‌ای با مختصات اسلامی و انقلابی همچون جامعه ما این مقدار انحراف از جاده انصاف و غلطیدن در ورطه بداخلاقی هم قابل قبول نیست. این روزها اظهارنظر منفی و حتی اعتراض به استفاده جنگنده‌های روسی از پایگاه همدان برای سرکوب تروریست‌ها در سوریه توسط افراد خاص که حملات خود را متوجه دولت کرده‌اند، نمونه‌ای از بی‌انصافی‌ها را به نمایش درآورده درحالی که این افراد خود نیز می‌دانند که این، تصمیم نظام است نه دولت.

نکته دوم، تفاوت قائل شدن میان دولت و نظام در چگونگی برخورد با آنها و قضاوت در مورد آنهاست. این واقعیت، قابل فهم است که رقبای سیاسی در انتقاد از دولت‌ها تا حدودی دچار افراط شوند ولی این افراط نباید به انکار خدمات نظام جمهوری اسلامی و نقش آن در کرامت بخشیدن به ملت و شرافت بخشیدن به کشور منجر شود.

متاسفانه عده‌ای به هنگام انتقاد از رقبای سیاسی خود که با هدف تضعیف آنها و خارج ساختن قدرت از دست آنها صورت می‌گیرد، کار را به ضربه زدن به اصل نظام می‌کشانند و شاید بدون آنکه خود بفهمند چه می‌کنند، منکر خدمات عظیم نظام جمهوری اسلامی به ملت و کشور و نادیده گرفتن دستاوردهای آن می‌شوند. هیچکس ذره‌ای تردید ندارد که با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، مردم از یوغ استبداد و استعمار آزاد شدند، کشور به استقلال رسید، پیشرفت‌های بزرگ علمی، صنعتی، پزشکی، قدرت نظامی و دفاعی حاصل شد و ایران در بسیاری از زمینه‌ها به خودکفایی رسید. قطعاً هنوز نقص‌هایی وجود دارد که باید با همت همگانی و وحدت و انسجام تمام نیروها برطرف شود، اما به خاطر وجود این نارسایی‌ها نباید اساس نظام که واقعاً به ملت، کرامت و عزت و به کشور، شرافت و استقلال بخشیده نادیده گرفته شود.

اشکال کار فعالان سیاسی اینست که به هنگام انتقاد از رقبای خود، حساب اصل نظام را از حساب دولت‌ها جدا نمی‌کنند. این بی‌انصافی‌ها در آستانه هر انتخابات معمولاً اوج می‌گیرد و افرادی که درصدد جلب آراء مردم هستند، مرزها را درمی‌نوردند و برای اثبات خود حاضرند نه‌تنها رقبای خود بلکه اصل نظام و دستاوردهای آن را نیز زیر سوال ببرند! تاثیرات منفی این قبیل تبلیغات انتخاباتی از یک طرف مردم را از حضور در پای صندوق‌های رأی دلسرد می‌کند و از طرف دیگر خوراک تبلیغاتی خوبی برای دشمنان نظام فراهم می‌سازد.

یادآوری این نکات در آستانه هفته دولت، به این امید صورت می‌گیرد که منتقدان با استفاده از این فرصت به نقد منصفانه عملکرد دولت یازدهم بپردازند و از این طریق به بهبود وضعیت کشور کمک کنند. اگر نقدها منصفانه، واقع‌بینانه و دلسوزانه باشد، قطعاً به نفع همه است و دولتمردان نیز باید از آن استقبال کنند. پرهیز از ورود به مطالبی که اصل نظام و دستاوردهای آن را زیر سوال می‌برد توصیه مهمی است که با بهره‌گیری از وصایای حضرت امام خمینی به منتقدان داریم.

این توصیه به‌ویژه اکنون از این نظر مهم است که زمان زیادی به انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم باقی نمانده و فعالان سیاسی در چنین موقعیتی به قرار گرفتن در پناه اخلاق و انصاف بیش از هر زمان دیگری نیاز دارند. بر این اساس، توصیه مهم به فعالان سیاسی اینست که اولاً انتقاد از دولت را با انتقام گرفتن اشتباه نکنند و ثانیاً به بهانه انتقاد از دولت، زمینه را برای انتقام گرفتن از نظام فراهم نسازند.

انتهای پیام