هر آنچه که هستی و هر کجا که ایستاده باشی، باید بدانی زیستن یعنی سنگر گرفتن در پناه زمان. از ترس عاقبت نافرجام انسان. حال آنکه زمان خود تابوت روان آدمی ست به سمت مخفیگاه تاریک نابودی. پایان سال رسیده، بنفشه ها در خانه های تازه به سال نو سلام می کنند. من در کوچه ها و خیابان ها قدم می زنم و تو دیگر نیستی. به یاد و خاطره تمام آنهایی که در سال ۱۳۹۵ از جمع ما رفتند.