به گزارش ایسنا، جان باردین (John Bardeen) فیزیک‌دان آمریکایی بود که برنده دو جایزه نوبل فیزیک ومدال افتخار انجمن مهندسان برق و الکترونیک IEEE شد.

وی تحصیلات خود را در دانشگاه ویسکانسین- مدیسن در سال ۱۹۲۸ میلادی به پایان رساند و در سال ۱۹۳۶ میلادی از همین دانشگاه درجه دکتری گرفت، چند سال بعد در دانشگاه مینه‌سوتا تدریس کرد و در سال ۱۹۴۵ میلادی به آزمایشگاه‌های تلفن گراهام بل انتقال یافت. در همین جا بود که با همکاری ویلیام شاکلی(William Shockley) و والتر برتن (Walter Brattain) موفق به ساخت ترانزیستور شد و به همراه این دو به دریافت جایزه نوبل سال ۱۹۵۶ میلادی در فیزیک نایل آمد.

به ترتیب از راست از راست: برتن،شاکلی و باردین

باردین در ۱۹۵۱ با ترک آزمایشگاه‌های بل به دانشکده‌های مهندسی برق و فیزیک دانشگاه ایلی‌نوی پیوست. اولین دانشجوی ph.D او، "نیک هولونیاک"(Nick Holonyak)، اولین ال‌ای‌دی را در ۱۹۶۲ اختراع کرد.

باردین از سال ۱۹۵۱ به بعد به استادی فیزیک نایل آمد و در سال ۱۹۷۲ با "لئون کوپر" (Leon Cooper) و "جان رابرت شریفر" (John  Schrieffer) دومین جایزه نوبل را به دست آورد. او تنها فیزیکدانی است که دوبار موفق به دریافت جایزه نوبل شده است.

او یکی از پدیدآورندگان نظریه BCS در توجیه پدیده ابررسانایی است که به خاطر آن جایزه نوبل فیزیک ۱۹۷۲ را به همراه رابرت شریفر و لئون کوپر دریافت کرد.

نظریه بی‌سی‌اس (BCS)، نظریه‌ای برای توجیه ابررسانایی است که در سال ۱۹۵۷ پدید آمد. این نظریه به خاطر حرف آغازین نام سه فیزیکدان پدیدآورنده آن، جان باردین، رابرت شریفر و لئون کوپر نامگذاری شد و در سال ۱۹۷۲ جایزه نوبل فیزیک را نیز برای آنها به ارمغان آورد.

در نظریه BCS، دو الکترون با اسپین مخالف که دارای بار منفی هستند (برخلاف انتظار) همدیگر را جذب می‌کنند و جفت کوپر را تشکیل می‌دهند، علت این نیروی جاذبه برهمکنش فونون- الکترون‌ها می‌باشد. برای تشکیل جفت‌های کوپر دمای پایین خاصی احتیاج است و در دماهای پایین‌تر این جفت‌ها که از آمار بوز- اینشتین پیروی می‌کنند می‌توانند چگالش بوز- اینشتین تشکیل دهند.

جان باردین در 30 ژانویه سال 1991 در 82 سالگی درگذشت.

انتهای پیام