به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، در این تصویر کهکشان عظیم و غول‌پیکر "NGC 1512" در حال غرق کردن کهکشان کوچک‌تر یعنی"NGC 1510" است.

گستردگی کهکشان NGC 1512 حدود 70 هزار سال نوری است که از نظر ابعاد در حدود کهکشان راه شیری است و به همین دلیل کهکشان همسایه‌اش نمی‌تواند تاثیر آنچنانی بر آن داشته باشد و به راحتی بلعیده خواهد شد.

این ادغام کهکشانی می‌تواند یک نمونه مناسب از تکامل کهکشانی باشد. کهکشان‌های نزدیک حتی بدون برخورد با یکدیگر نیز به طور فعال در یکدیگر اثر می‌گذارند و با ایجاد ضربه‌های شدید در هم سبب شکل‌گیری ستارگان جدید می‌شوند.

به نظر می‌رسد خط افقی در محور کهکشان 1512 به خاطر جاذبه کهکشان کوچکتر باشد. این نوار ماده خام را به قلب کهکشان می‌کشد که در فضایی به وسعت 2400 سال نوری که مرکز این کهکشان است انفجارهای مولد ستارگان جدید در حال رخ دادن است.

تاثیر این فعالیت‌ها به صورت حلقه آبی رنگ در اطراف قلب کهکشان مشهود است که نشان‌دهنده شکل‌گیری یک خوشه ستاره‌ای از ستارگان جدید و فوق‌العاده داغ است.

نقاط نورانی که در فضای خارج از دیسک مرکزی کهکشان و همچنین بین دو کهکشان دیده می‌شوند ناشی از تابش ابرهای بزرگ هیدروژنی هستند.

این تابش‌ها به دلیل یونیزه شدن گاز هیدروژن بوسیله اشعه ماوراءبنفشی که از ستاره‌های داغ ارسال می‌شود، ایجاد می‌شوند.

با نزدیک شدن این دو کهکشان به هم اثر گرانشی آنها قدرتمندتر شده و به همین دلیل فعالیت‌های ستاره‌سازی در قلب کهکشان بزرگتر، با شدت بیشتری ادامه می‌یابد.

این ادغام 400 میلیون سال است که در حال انجام است و بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد کهکشان 1512 در گذشته نیز سابقه کهکشان‌خواری داشته است.

ادغام کهکشان‌ها پدیده‌ای متداول است و کهکشان راه شیری نیز خود از ادغام کهکشان‌های کوچتری ایجاد شده است و تا 4 میلیارد سال آینده با کهکشان "آندرومدا"(Andromeda) برخورد خواهد نمود.

انتهای پیام