به گزارش ایسنا، در سراسر جهان اختلال در بهبود زخم‌ها، به بروز عوارض گوناگون و حتی مرگ مبتلایان منجر می‌شود. در حال حاضر درمان زخم با محدودیت‌هایی همراه است و اخیراً نیز استفاده از مواد نانو، مانند نانو ذرات مس، مورد توجه پژوهشگران این حوزه قرار گرفته است.

به منظور بررسی اثر غلظت‌های مختلف و اندازه‌های متفاوت "نانو ذرات مس" در درمان زخم، دکتر ناصر اقدمی، دکتر پروانه محمدی، ساناز علیزاده، دکتر باقر سیدعلی‌ ‌پور و همکارانشان در پژوهشگاه رویان و دانشگاه مازندران، پژوهشی را طراحی کردند که طی آن سلول‌های فیبروبلاست، اندوتلیال و کراتینوسایت انسانی در شرایط کشت در معرض غلظت‌ها و اندازه‌های گوناگون نانو ذرات مس قرار گرفتند. سپس میزان سمی‌بودن برای سلول (سیتوتوکسیسیتی)، مهاجرت و تقسیم سلولی، و میزان تولید کلاژن توسط سلول‌ها با روش‌های آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از این، براساس نتایج حاصل از مرحله قبل، بهبود زخم حیوانات مدل آزمایشگاهی به وسیله نانو ذرات انتخاب شده بررسی شد.

نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی Biochemical and Biophysical Research Communication به چاپ رسیده است، نشان داد غلظت 10 مایکرومولار از ذرات 40 نانومتری و غلظت 1 ماکرومولار از ذرات 80 نانومتری مس (CuNPs)، برای سلول‌های فیبروبلاست، اندوتلیال و کراتینوسایت انسانی در شرایط کشت سمی نیستند؛ علاوه بر این، غلظت 1 ماکرومولار از ذرات مس 80 نانومتری باعث القای مهاجرت و تقسیم در سلول‌های اندوتلیال می‌شود.

همچنین بررسی بهبود زخم در حیوان مدل آزمایشگاهی نشان داد، غلظت 1 ماکرومولار از ذرات مس 80 نانومتری باعث تسهیل و تسریع بهبود زخم می‌شود. نکته قابل توجه این است که بررسی سرم خون حیوان مدل مشخص کرد غلظت 1 ماکرومولار از ذرات 80 نانومتری و غلظت 10 مایکرومولار از ذرات 40 نانومتری مس در طول بهبود زخم در کبد انباشته نمی‌شوند.

به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه رویان، نتایج این پژوهش نشان داد، غلظت 1 ماکرومولار از ذرات 80 نانومتری مس (CuNPs) برای استفاده در بهبود زخم مناسب است و عوارض جانبی ایجاد نمی‌کند.

انتهای پیام