یک فیات سبز مدل دهه ۷۰ میلادی با همه نوستالژی‌هایش، یک استیشن قدیمی با همه سفرهای طولانی‌ای که رفته، شاید هم یک فولکس قورباغه‌ای کوچک.  هر کدام این‌ها را کنار خیابان ببینیم، اولین چیزی که به ذهن می‌آید حال و هوای متفاوتی است از سال‌های دور  و خاطراتی که فراموش شده‌اند. خاطره سال‌هایی که خیابان‌ها مثل امروز پر از ماشین‌های یک شکل و یک رنگ نشده بودند، خاطره سفر دو نفره شمال، مسافرت فامیلی به مشهد، یا خاطره خیابان‌های دوطرفه تهران پنجاه سال پیش، که ماشین داشتن به آسانی امروز نبود. امروز اما، همه آن خاطره‌های رنگی فراموش شده، زیر باران و باد و آفتاب، گوشه و کنار خیابان‌های خلوت شهر پارک شده‌اند و دیگر استارت نمی‌خورند.