به گزارش ایسنا، ماسک‌های منقاردار که اغلب به "ماسک‌های دکتر طاعون" مشهور هستند، در قرون وسطی به ویژه در قرن هفدهم میلادی به‌کار می‌رفتند. این ماسک‌ها توسط پزشکانی استفاده می‌شد که بیماران مبتلا به طاعون را معاینه می‌کردند.

ویژگی‌های ماسک‌های دکتر طاعون:

منقار بلند: منقار این ماسک‌ها که شبیه به نوک پرندگان بود، با گیاهان معطر، گل‌ها، ادویه‌ها یا سرکه پر می‌شد. باور بر این بود که این مواد می‌توانند هوای آلوده را تصفیه کنند، چرا که در آن زمان تصور می‌شد بیماری‌ها از "هوای بد" یا "میاسما" منتقل می‌شوند.

لنزهای شیشه‌ای: چشمان ماسک با شیشه‌های گرد پوشیده می‌شد تا محافظتی برای چشم‌ها ایجاد کند.

لباس مخصوص: پزشکان معمولاً علاوه بر ماسک، یک کت چرمی بلند و دستکش می‌پوشیدند تا تماس مستقیم با بیمار یا لباس‌های آلوده به حداقل برسد.

دلیل طراحی ترسناک:

این ماسک‌ها با وجود کارکرد عملی، ظاهری بسیار ترسناک داشتند. اما این ظاهر عمدی نبود؛ بلکه نتیجه‌ی طراحی برای محافظت از پزشکان در برابر بیماری بود.

با این حال، برای مردم عادی که این ماسک‌ها را می‌دیدند، ظاهر غیرعادی و هولناک آنها اغلب باعث ترس می‌شد.

انتهای پیام