به گزارش ایسنا، پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ نوشت، از حضرت زین‌العابدین علیه‌السّلام روایت شده است که فرمودند: پدرم در آن روز که به شهادت رسید (روز عاشورا) مرا به سینۀ خویش چسبانید و در حالی که از زخم‌هایش خون فوران می‌کرد، فرمود:

ای فرزند! از من دعایی را که فاطمه علیهاالسّلام آن را به من آموخت، و او از رسول الله صلّی الله علیه و آله و آن حضرت نیز از جبرییل تعلیم یافته بود، فراگیر. تا در حوائج، مهمّات، اندوه و حوادث تلخی که بر او وارد می‌شود و پیش‌آمدهای عظیمی که رخ می‌دهد بخواند. آن گاه فرمود بخوان:    

«بِحَقِّ یس وَ الْقُرآنِ الْکَرِیمِ وَ بِحَقِّ طه وَ الْقُرآنِ الْعَظِیمِ یا مَنْ یَقْدِرُ عَلَی حَوائِجِ السّائِلِینَ یا مَنْ یَعْلَمُ ما فِی الضَّمِیرَ یا مُنَفِّسَ (مُنَفِّساً) عَنِ الُمَکُرُوبِینَ یا مُفَرِّجَ (مُفَرِّجاً) عَنِ الْمَغْمُوْمِینَ یا راحِمَ الشَّیْخِ الْکَبیرِ یا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ، یا مَنْ لا یَحْتاجُ اِلَی التَّفْسِیرِ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی کَذا وَ کَذا.» ( به جای «و افعل بی کذا و کذا» باید حاجات خود را ذکر نمود. )
«به حقّ یس و قرآن کریم، و به حقّ طه و قرآن عظیم، ای که بر نیازهای درخواست کنندگان توانایی، ای که آنچه در باطن است می‌دانی، ای خارج ‏کنندۀ غم و اندوه از گرفتاران، ای گشایندۀ غم از غمناکان، ای رحم کننده به پیرمرد، ای روزی ‏دهنده به کودک صغیر، ای که نیاز به تفسیر نداری، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و با من چنین و چنان‏ کن.»
منبع:  دعوات، قطب‌الدّین راوندی، ص۵۴

انتهای پیام