به گزارش ایسنا، برخی از ابرنواخترها می‌توانند دو بار منفجر شوند و در واقع، انفجار اول مانند چاشنی برای انفجار دوم عمل کند. این یک فرضیه پیشرو برای علت وجود بقایای ابرنواختر «SNR 0509-67.5» است.

به نقل از ناسا، گرانش در این منظومه دو ستاره‌ای باعث می‌شود ستاره بزرگتر و پف‌دارتر، جرم خود را به یک کوتوله سفید کوچک‌تر و متراکم‌تر بدهد. در نهایت، دمای نزدیک به سطح کوتوله سفید آن قدر بالا می‌رود که منفجر می‌شود و موج ضربه‌ای ایجاد می‌کند که هم به بیرون و هم به داخل می‌رود. بدین ترتیب، یک ابرنواختر کامل نوع Ia در نزدیکی مرکز منظومه پدید می‌آید.

تصاویر اخیر از منظومه SNR 0509-67.5 مانند تصویر برجسته ثبت‌شده با «تلسکوپ بسیار بزرگ»(VLT) در شیلی، دو پوسته را با شعاع‌ها و ترکیباتی سازگار با فرضیه‌ انفجار دوتایی نشان می‌دهند.

این منظومه به خاطر دو راز همیشگی‌اش شهرت دارد؛ این که چرا ابرنواختر درخشان آن ۴۰۰ سال پیش مورد توجه قرار نگرفت و این که چرا هیچ ستاره همراه قابل مشاهده‌ای باقی نمانده است.

انتهای پیام