به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی، انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران «در پی اظهارنظرها و نوشتههای غیرحرفهای و کارشناسی درباره فیلمهای ایرانی، در بیانیهای به تحلیل وضعیت موجود و آسیبهای آن پرداخت.»
متن بیانیه بدین شرح است: «نقد، نه گزارهای سلیقهای که تبلور عقلانیت هنری است. نه تریبونی برای خوداظهاری که آیینهایست برای بازتاب حقیقت اثر.
در روزگاری که مرز میان ژستهای شخصی و نگرش تخصصی درهمشکسته و تریبونها بهجای تحلیل، به تشویش میانجامند، بر ماست که بار دیگر و با صدایی روشن، از شأن نقد و جایگاه منتقد دفاع کنیم.
نقد سینمایی، نه بازتاب خاطرهها و حسهای ناپخته، بلکه فرآیندی است اندیشهمحور و روشمند، متکی بر شناخت زیباییشناسی، درک جامعهشناختی و تجربه رسانهای، اما آنچه این روزها، در سایه گسترش بیضابطه فضای مجازی و رسانههای سطحی بر نقد سایه افکنده، چیزی است میان ابتذال، سلیقهگرایی و نمایشهای هیجانی و نقد که از ساحت اندیشه به نمایشگاهی از ژست، عقدهگشایی و قضاوتهای شخصی فروکاسته شده است.
و این سقوط، نه تنها شأن منتقد را میکاهد، بلکه عقلانیت سینمایی و گفتوگوی فرهنگی را که یکی از ارکان جامعه مدنی است به خطر میاندازد.
انجمن منتقدان و نویسندگان آثار سینمای ایران، ضمن قدردانی از کوششهای منتقدان شریف، مستقل و صاحبصلاحیت، هشدار میدهد:
اگر منزلت نقد به مشاجرات تلویزیونی، لایکطلبی در شبکههای اجتماعی یا تسویهحسابهای شخصی فروکاسته شود، چیزی جز اختلال در زیستجهان سینمایی حاصل نخواهد شد.
ما بر این باوریم:
نقد، ابزار تخریب نیست؛ چراغیست برای دقیقتر دیدن.
منتقد، مامور حذف یا ستایش نیست؛ ناظریست با پشتوانه دانایی و مسئولیتی روشن.
جایگاه نقد، منزلتیست فراتر از هیاهو و در تراز اندیشه و روشنگری.
سینمای ایران، برای تداوم بلوغ، نیازمند بازگشت به نقدی معتبر است؛ نقدی متعهد، نه متعصب؛ مستقل، نه تابع؛ روشنگر، نه مخدوشگر.
انجمن منتقدان و نویسندگان آثار سینمای ایران بر آن است که نهتنها از استقلال و حرمت نقد دفاع کند، بلکه خود نیز در مسیر پالایش، بازاندیشی و ارتقا گام بردارد.
که بهقول حکیم: نقدها را بود آیا که عیاری گیرند؟ آری، زمان آن فرارسیده که عیار نقد را از نو سنجید؛ با عقل، با اخلاق، با انصاف.»
انتهای پیام