به گزارش ایسنا، ریچارد اشتراوس (۱۹۴۹ ـ ۱۸۶۴) آهنگساز و رهبر ارکستر برجسته آلمانی بود که بهخاطر آثار نوآورانهاش در اواخر دورهی رمانتیسم و آغاز مدرنیسم، در زمینه شعر سمفونیک و اپرا، شهرت دارد. او بهخاطر ارکستراسیون غنی، زبان هارمونیک پیشرفته و نگاه سازمان یافته به موسیقی شناخته میشود.
زندگی و تحصیلات ابتدایی
ریچارد اشتراوس در ۱۱ ژوئن ۱۸۶۴ در شهر مونیخ آلمان و در خانوادهای اهل موسیقی به دنیا آمد.
پدرش، فرانتس اشتراوس، نوازنده مشهور هورن و آهنگساز بود.
اشتراوس از ۶ سالگی آهنگسازی را آغاز کرد و خیلی زود استعداد خارقالعادهاش در موسیقی نمایان شد.
او در دانشگاه مونیخ به تحصیل فلسفه و تاریخ هنر پرداخت، اما تحصیلاتش را رها کرد تا به موسیقی بپردازد.
سبک موسیقی و تأثیرپذیری
سبک موسیقی اشتراوس ریشه در دورهی اواخر رمانتیسم دارد، اما عناصری از مدرنیسم را نیز دربرمیگیرد.
او از آهنگسازانی چون روبرت شومان و فرانتس لیست تأثیر پذیرفت.
موسیقی او با ارکستراسیون غنی، هارمونیهای پیچیده و ماهیت سازمانیافتهاش شناخته میشود.
آثار برجسته
شعرهای سمفونیک
اشتراوس با آثار شاعرانه سمفونیک خود به شهرت رسید، از جمله: دون ژوان، مرگ و دگرگونی، شوخیهای شادمانهی تیلمان اولناشپیگل، چنین گفت زرتشت، دن کیشوت، زندگی یک قهرمان، سمفونیا دومستیکا، و سمفونی آلپ.
اپراها
او اپراهای متعددی ساخت که برخی از آنها بحثبرانگیز بودند، مانند سالومه و الکترا.
سایر آثار: وی همچنین ترانه، موسیقی مجلسی و کنسرتوهایی نوشت.
زندگی حرفهای
اشتراوس به عنوان رهبر ارکستر فعالیت میکرد و در شهرهای ماینینگن، مونیخ و وایمار به کار پرداخت.
او نقش کلیدی در توسعهی رمانتیسم و مدرنیسم آلمانی ایفا کرد.
موسیقی او اغلب به خاطر نوآوری و گاه ویژگیهای غافلگیرانهاش با تحسین و گاه با انتقاد روبهرو میشد.
آثار اشتراوس همچنان در سراسر جهان اجرا و مورد مطالعه قرار میگیرند.
اواخر زندگی و میراث
اشتراوس تا سال ۱۹۴۹ زندگی کرد و در هشتم سپتامبر در گارمیش-پارتنکیرشن آلمان درگذشت.
او یکی از مهمترین آهنگسازان اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بهشمار میرود.
موسیقی او تأثیر ماندگاری بر توسعهی موسیقی ارکسترال و اپرا گذاشته است.
آثار متاخر او مانند چهار ترانهی پایانی بهخاطر زیبایی و حس آرامششان معروفاند.
انتهای پیام