مردم، با پرچمهای سرخ و سبز منقش به نام امام حسین(ع) و حضرت ابوالفضل(ع)، آرام اما استوار قدم برمیداشتند؛ گویی هر گامشان پیمان دوبارهای با کاروان کربلا بود.
صدای نوحهخوانی و ذکر «لبیک یا حسین» در هوا طنینانداز بود و اشکهای عاشقانه، چهرههای عزاداران را تر کرده بود.
در طول مسیر، موکبهای مردمی و ایستگاههای صلواتی با چای داغ، شربت خنک و غذای نذری از عزاداران پذیرایی میکردند؛ نذرهایی که با عشق پخته و با اخلاص تقدیم میشد.
انتهای پیام