حبیب‌الله محمودیان در گفت و گو با ایسنا در این خصوص اظهار کرد: قلعۀ وازیل بر روی بلندی‌های حاشیه جنوبی رودخانه کارزان و مشرف بر روستاها و سکونت‌گاه‌های دره کارزان ساخته شده است و ۱۱۴۵ متر از سطح دریا ارتفاع دارد، این قلعه از شمال و شمال شرقی به رودخانه چم‌کارزان و از جنوب و جنوب غربی به ارتفاعات بلند قالرنگ محدود است.

وی خاطرنشان کرد: قلعه با استفاده از مصالح سنگ قلوه، آجر و ملات گچ ساخته شده و محوطه اصلی آن به صورت چهارگوش منظم با اضلاع ۵۰ متری است، فضاهای مختلف قلعه شامل چهار اتاق و احتمالاً راهرو و یک دالان اصلی با جهت شمالی-جنوبی است.

این باستان‌شناس توضیح داد: سازه‌های موجود در قلعه شامل پنج بخش است، سازۀ شماره یک در شمال غربی قلعه قرار دارد و ابعاد آن ۵٫۳۰ × ۵٫۵۰ متر است، در دیوار جنوبی این فضا، تاقچه‌هایی با عرض ۹۰ سانتیمتر دیده می‌شود.

محمودیان تشریح کرد: سازۀ شماره ۲ دارای دو ورودی از دالان اصلی با تاق ضربی و عرض ۹۰ سانتیمتر است. سازۀ شماره ۳ نیز دو ورودی با تاق ضربی به عرض ۱٫۴۰ متر دارد و در جانب شمال آن، ورودی دیگری به عرض ۱٫۹۰ متر وجود دارد که آن را به اتاق شماره یک متصل می‌کند.

وی گفت: سازۀ شماره ۴ با عرض ۲٫۵۰ متر و سقف قوسی شکل، سه ورودی دارد که به دالان و اتاق دیگر متصل می‌شود، بر روی سقف این فضا، آثار دیوار طبقه دوم باقی مانده است.

این دانش‌آموخته دکترای باستان‌شناسی افزود: سازۀ شماره ۵ احتمالاً دالان اصلی قلعه است با ابعاد ۱۲٫۵۰ متر در جهت شمالی-جنوبی و عرض ۲٫۲۰ متر، حصار اصلی قلعه با قطر ۱٫۸۰ متر از مصالح قلوه‌سنگ و گچ ساخته شده است.

محمودیان اضافه کرد: سفال‌های یافت شده در محوطه قلعه عمدتاً به رنگ نخودی و برخی با پوشش گلی هستند، پخت سفال‌ها کافی و دارای تزئینات نقش برجسته، طنابی و نقش کنده است. سفال شاخص این محدوده، سفال نیش‌گونی است که متعلق به دوره ساسانی است.

وی گفت: سبک معماری و مصالح به کار رفته، این نظر را تأیید می‌کند که قلعه احتمالاً متعلق به دوره ساسانی است.

انتهای پیام