به گزارش ایسنا، عبدالرضا خزایی در یادداشتی نوشت: صابر کاظمی حالا میان خواب و بیداری، روی مرزِ نازکِ زندگی قدم می‌زند. هیچ‌کس نمی‌داند آن‌سوی پلک‌های بسته‌اش چه می‌بیند، اما ما خوب می‌دانیم پشت این سکوت، قلبی می‌تپد که سال‌ها برای ایران جنگیده و عشق ورزیده.

او بارها روی زمین والیبال افتاد و برخاست، دوید و لبخند زد و هر امتیازش تکه‌ای از جانش بود که خرج پیراهن تیم ملی کرد. حالا همان پسر آرام گرفته و ما از دور فقط نگاهش می‌کنیم و زمزمه، که:
کاش بیدار شود صابر...
کاش بداند هنوز برایش صندلی خالی می‌گذاریم، هنوز اسمش را با احترام و دلتنگی می‌گوییم و منتظریم باز هم با همان سرویس‌های تندش زمین را بلرزاند و دل‌ها را گرم کند.

برای خانواده‌اش صبر می‌خواهیم، برای خودش بیداری و بازگشت به آغوش زندگی.
و تا آن لحظه، امید در دل ما روشن می‌ماند چون قهرمانان هرگز نمی‌میرند، فقط گاهی آرام می‌گیرند تا دوباره برخیزند.

اما در کنار این دعا و انتظار، از مسئولان ورزش کشور انتظار می‌رود با شفافیت، علت دقیق این حادثه را بررسی و بی‌هیچ پرده‌ای به مردم اعلام کنند. صابر فقط یک بازیکن نیست؛ او بخشی از اعتماد و دلِ مردمی‌ است که حق دارند بدانند چه بر قهرمان‌شان گذشته است.

انتهای پیام