میلاد طهرانی در گفتوگو با ایسنا، با اشاره به چالشها و فرصتهای امروز جنبش دانشجویی اظهار کرد: یکی از مشکلات و معضلاتی که امروز جنبشهای دانشجویی با آن مواجه هستند، تفاوت نگرش آنها با حاکمیت است؛ در این زمینه جنبشهای دانشجویی مقصر نیستند، بلکه مساله حائز اهمیت این است که نگاه حاکمیت با نگاه نسل جدید جنبش دانشجویی که به نسل زِد مشهور هستند، تفاوت چشمگیری دارد. از منظر حاکمیت جوان و دانشجوی سال ۱۴۰۴ گویی همان جوان سال ۱۳۶۰ است و میخواهد همان گونه لباس بپوشد، فکر کند و بیندیشد؛ اگر ما فهم این تفاوتها را در ساختار تصمیمگیری نداشته باشیم، شکاف عمیقی میان ساختار دانشجویی و ساختار حاکمیتی ایجاد میشود.
وی در ادامه به موانع پیش روی فعالیت جنبشهای دانشجویی در گذشته و امروز اشاره کرد و گفت: آنچه در گذشته حائز اهمیت بود، مباحث گفتمانی و مسائلی بود که به اقتضای شرایط جامعه مطرح میشد. در شرایطی که بعد از انتخابات سال ۱۳۸۸ در کشور ما رخ داد، یکی از چالشهایی که مطرح، این بود که ما احساس میکردیم که گفتوگو با هم، به مثابه مچ گیری و افشاگری است. مشکلی که وجود داشت این بود تعامل سازنده درباره اینکه باید درک کنیم که همه در یک کشور هستیم و در ساختار جمهوری اسلامی کار میکنیم و باید کشور را به مسیر پیشرفت ببریم، از بین رفتن بود، اما آنچه که در آن مقطع اتفاق افتاد این بود که هر کسی خود را مقدم بر دیگری کند.
رئیس شاخه جوانان حزب ندای ایرانیان عنوان کرد: بعد از انتخابات سال ۱۳۸۸، محدودیتهای موَسعی هم برای جنبشهای دانشجویی اصلاح طلب پیش آمد؛ مثلاً در یکی از دانشگاهها مسئولان وقت معتقد بودند که «خط قرمز ما فتنه است» و با حضور هر فردی در دانشگاه که کوچکترین ارتباطی با گروههای اصلاح طلب داشت، مخالفت میکردند و این کار نتیجه خوبی نداشت؛ چراکه اگر فرصت گفتوگو را میداشتیم، خیلی خوب بود.
طهرانی گفت: امروز نیز از دیدگاه فلسفی، نوعی شکاف زبانی و زمانی میان نهاد ساختاری و حاکمیتی و نهاد دانشجویی وجود دارد که باعث میشود اساساً نتوانیم تامل و تعمق خوبی نسبت به جامعه دانشجیی داشته باشیم؛ این یکی از مضرات جامعه ماست و هر جامعهای به این سمت رفته که زبانش برای گفتوگو با قشر جوان به ویژه قشر دانشجویی الکن بوده، بعداً دچار مشکلات بسیار متعدد شده است.
وی با تاکید بر اینکه امروز همچنان تشکلهای دانشجویی وجود دارند و فعالیت میکنند و در اکثر دانشگاهها حضور دارند، اظهار کرد: مسالهی حائز اهمیت این است که احساس میکنم این تشکلها نسبت به جریان و فضای سیاسی کشور بی حوصلهتر و بی انگیزهتر شدند؛ چراکه جامعه دانشجویی منبعث از کلیت جامعه است.
رئیس شاخه جوانان حزب ندای ایرانیان با بیان اینکه «جنبشها و تشکلهای دانشجویی اعم از انجمنهای علمی و تشکلهای سیاسی همواره یکی از گزینههای پای کار بودهاند»، عنوان کرد: وقتی این چراغها اصطلاحاً خاموش شود، مسیر برای مردم عامی نیز تاریک خواهد بود.
طهرانی افزود: وقتی دانشجویان بعضاً برخودها با برخی از دانشجویان را مشاهده میکنند، اصطلاحاً محافظهکارتر میشوند؛ یعنی اگر قرار است صحبتی مطرح شود، دیگر سعی میکنند آن را نزد خود نگه دارند و این خیلی خطرناک است؛ زمانی میرسد که شما حرف نگفته زیاد دارید و تریبون قابل اعتمادی ندارید و این مساله ذره ذره تبدیل به یک بغضی میشود که یک دفعه میترکد.
وی در پایان گفت: اوایل انقلاب گروههای مختلف به دانشگاهها میآمدند، صحبتهای خود را مطرح میکردند و نگاه و بصیرت دقیقی در دانشگاهها به وجود آمده بود که متاسفانه امروز رنگ باخته است؛ امیدوارم امروز نیز سطح تعامل سه قوه با دانشجویان به اندازهای بیشتر شود به آن روزها بازگردیم؛ اگر به همان سبک و سیاق اوایل انقلاب بازگردیم و همدیگر را بیشتر تحمل کنیم و تعامل بیشتری داشته باشیم، انشاءالله ملاحظاتی که تشکلهای دانشجویی دارند نیز مرتفع خواهد شد.
انتهای پیام