«مهارت آیینهکاری در معماری ایرانی» به عنوان بیست و هفتمین اثر ناملموس ایرانی در فهرست جهانی میراث ناملموس یونسکو به ثبت رسید. این پرونده در جریان بیستمین نشست کمیته بین دولتی پاسداری از میراث ناملموس یونسکو در شهر دهلینو در این فهرست میراث ناملموس بشری ثبت شد. این نخستین پرونده ثبت جهانی ایران در زمینه معماری ایرانی در میراث فرهنگی ناملموس است که با عنوان «معماری ایرانی» یا Persian Architecture در اسناد یونسکو قرار میگیرد.
در بخشی از توضیحات این پرونده که به یونسکو ارائه شده، آمده است: «آیینهکاری، به هنر دستساز تزئین سطوح معماری مانند سقفها، دیوارها، گنبدها، ستونها و پنلها با استفاده از قطعات برشخورده آینه گفته میشود. این فرآیند شامل برش و شکلدهی آینهها به الگوهای هندسی یا اشکال ارگانیک و چسباندن آنها به سطوح برای ایجاد طرحهایی است که نور را منعکس و فضا را روشنتر میکنند. این هنر ترکیبی از چندین مهارت، از طراحی، آینهکاری و گچبری گرفته تا نقاشی و موزاییککاری است. برای جوامع سنتی، آینه و آب نمادهای پاکی و روشنایی هستند و آینهکاری مظهر اهمیت نور و روشنایی است.»
این گزارش تصویری متعلق به خانه منصوب به «امام جمعه» است که تزیینات ظریف معماری آن، این بنا را یکی از ارزشمندترین خانههای تاریخی شهر تهران کرده است. این خانه دارای تزیینات باشکوهی از جمله آینهکاری، نقاشیهای روی گچ، گچبری، ارسیها و شیشههای رنگی است که در مقایسه با عمارت شمس العماره کاخ گلستان، یکی از ارزشمندترین خانههای تاریخی تهران محسوب میشود.