به گزارش ایسنا، این روزنامه در مقالهای به قلم «نیهاریکا ماندانا» فاش کرد که چگونه ارتش آمریکا در حال تغییر عمیق در ابزارها و تاکتیکهای خود برای آماده شدن برای یک درگیری بالقوه در مقیاس بزرگ در اقیانوس آرام، به ویژه با چین است.
نویسنده استدلال میکند که پس از دو دهه جنگ نامنظم در عراق و افغانستان، ارتش آمریکا اکنون با واقعیتی کاملاً متفاوت روبرو است که با میدانهای نبرد باز، جزایر پراکنده و برتری موشکی و صنعتی بالقوه دشمن مشخص میشود و ارزیابی مجدد جامعی از روشهای سنتی جنگ را «ضروری» میسازد.
به گفته نویسنده، در جریان رزمایشهای نظامی گسترده در هاوایی، سربازان آمریکایی جدیدترین تجهیزات سبک و سیار خود، از جمله انواع مختلف پهپادها، از هواپیماهای شناسایی کوچک گرفته تا پهپادهای تهاجمی و انتحاری، که به صورت انفرادی یا گروهی عمل میکنند، را به نمایش گذاشتند.
این تغییر، نشاندهنده حرکت ارتش از اتکا به سیستمهای گرانقیمت و پیچیده به سمت تجهیزات ارزانتر، انعطافپذیرتر و با قابلیت استقرار آسانتر است، مشابه الگوهای جدید جنگی که در جنگ اوکراین دیده شده است.
«همه قابل مشاهده هستند»
رهبران نظامی تأکید میکنند که میدان نبرد مدرن دیگر محدود به نبردهای سنتی زمینی، دریایی و هوایی نیست، بلکه به آنچه که به عنوان «ساحل هوایی» - فضای هوایی بین زمین و جو فوقانی - شناخته میشود، گسترش یافته است، جایی که پهپادها کمین میکنند، مشاهده میکنند و حمله میکنند.
در این زمینه، سربازان اکنون در حال آموزش برای مبارزه با و علیه پهپادها و به حداقل رساندن ردپای بصری و الکترونیکی خود برای جلوگیری از شناسایی و هدف قرار گرفتن هستند، در حالی که این اعتقاد رو به رشد وجود دارد که در جنگ مدرن، «همه قابل مشاهده هستند.»
سرلشکر جیمز بارتولومز، فرمانده لشکر ۲۵ پیاده نظام آمریکا، گفت: «واقعیت میدان نبرد مدرن این است که همه قابل مشاهده هستند.»
او افزود که سربازان باید با «اولین تماس» که از آسمان یا طیف الکترومغناطیسی میآید، که به واقعیت جدید تبدیل شده است، مقابله کنند، همانطور که روزنامه اشاره میکند، جایی که پهپادها، سیستمهای پارازیت و حسگرها با هم برخورد میکنند.
این مقاله به تغییرات ساختاری در ارتش اشاره میکند، که مهمترین آنها ایجاد واحدهای جدیدی است که با ترکیب پیشاهنگان سنتی، اپراتورهای پهپاد و متخصصان جنگ الکترونیک، دشمن را با ردیابی سیگنالهای دیجیتال اپراتورهای پهپاد شناسایی و هدف قرار میدهند.
در این مقاله آمده است که از جمله فناوریهای پیشرفته افزوده شده در این زمینه، یک دستگاه پوشیدنی غیرفعالکننده پهپاد است که از دو واحد تقریباً به اندازه آیفون تشکیل شده است. یک واحد به نام «وینگمن» پهپادهای ورودی را شناسایی میکند، در حالی که واحد دیگر، «پیتبول»، آنها را با یک دارت الکترومغناطیسی غیرفعال یا مختل میکند. با این حال، مختل کردن به معنای آشکار کردن مکان پهپاد است.
«دوران وحشتناک جنگ»
وال استریت ژورنال به نقل از آندرس رودریگز، متخصص این حوزه مینویسد، با همه اینها، سربازان میدانند که دشمن قابلیتهای مشابهی دارد. این امر جنگ الکترونیک را بیش از هر زمان دیگری حیاتی کرده است، زیرا سربازانی که زمانی با امواج و سیگنالهای نامرئی که از عقب عمل میکردند، میجنگیدند، اکنون در خط مقدم هستند و «رو در رو با دشمن» قرار دارند.
به گفته این روزنامه آمریکایی، این متخصصان دیگر از خطوط عقب عملیات نمیکنند، بلکه اکنون بخشی از درگیری مستقیم هستند و علاوه بر مهارتهای فنی خود، به آموزشهای رزمی فیزیکی نیز نیاز دارند.
با وجود پیشرفتهای سریع در پذیرش فناوری، یک چالش بزرگ همچنان باقی است: توانایی تولید انبوه. روسیه و اوکراین سالانه میلیونها پهپاد تولید میکنند و چین ظرفیت صنعتی حتی بیشتری دارد. تحلیلگران نگرانند که ارتش ایالات متحده تنها مدلهای پیشرفتهای را بدون داشتن ذخایر کافی برای جنگ طولانی توسعه دهد.
نویسنده اظهار میکند، بنابراین، ارتش ایالات متحده به دنبال تسریع فرآیندهای تدارکات و تشویق تولید داخلی است و به فرماندهان انعطافپذیری بیشتری در دستیابی به فناوریهای جدید میدهد.
در پایان، نویسنده تصویری از ارتش آمریکا را ترسیم میکند که وارد یک «عصر ترسناک» از جنگ میشود، جایی که فناوری ارزان و کشنده با میدانهای نبرد پیچیده و غیرقابل پیشبینی تلاقی میکند و ایالات متحده را مجبور میکند تا به سرعت یاد بگیرد و دکترینهای جدید خود را در میدان آزمایش کند، تا برای یک درگیری احتمالی که میتواند تعادل نظامی در اقیانوس آرام را برای دهههای آینده تعریف کند، آماده شود.
انتهای پیام