ریحانه حاتمی -کارگردان مستند «خط مقدم سعادتآباد»- در گفتوگو با ایسنا از همدلی افراد با عقاید مختلف پس از آغاز جنگ ۱۲ روزه سخن گفت.
حاتمی درباره سوژههای این مستند اظهار کرد: ما در ابتدا جنگ ۱۲روزه به دنبال یک سوژه از حنگ بودیم که پس از پرسوجو فراوان به منطقه سعادتآباد و مسجد صاحبالزمان رسیدیم.
وی ادامه داد: در این مسجد با افرادی مواجه شدیم که عقاید بسیار متفاوتی داشتند. یکی از سوژههای ما در جنبشهای "زن، زندگی، آزادی" حضور داشت، اما وقتی پای ایران وسط آمده بود، برای همدلی و کمک به میدان آمد بود و میگفت: "من قبلاً در مقابل همین آدمها ایستاده بودم، اما الان در کنارشان هم گشت میرویم و هم کمک میکنیم."
این مستندساز افزود: این اتفاق برای من بسیار جالب بود، زیرا در تجربه زیستی خودم و دوستانم نیز پس از جنگ ۱۲ روزه، همگی برای ایران در کنار هم همدل شدیم.
کارگردان مستند «خط مقدم سعادتآباد» با اشاره به سایر سوژههای این اثر توضیح داد: سوژه مستند ما تنها یک نفر نبود؛ افراد دیگری نیز بودند که ساکن منطقه اطراف ساختمان دکتر شهید تهرانچی بودند و برای کمک به نیروهای انتظامی، آتشنشانی و آمبولانس به آن ساختمان رفته بودند.
وی درباره زمان تولید این مستند گفت: از پیشتولید تا پستولید حدود یک تا دو ماه طول کشید و اثر نهایی ۱۵ دقیقه است.
حاتمی با اشاره به سابقه کارهای داستانی خود، تفاوت کارگردانی مستند را در انعطاف بیشتر دانست و گفت: در کار مستند باید با آدمهای مختلف تعامل و اعتمادشان را جلب کرد. این کار بهویژه برای خانمها در فضای جنگی بسیار سختتر است. ما مجبور بودیم با افرادی صحبت کنیم که جنگزده بودند، روحیه حساس و شکنندهای داشتند و شاید آمادگی مواجهه با دوربین را نداشتند.
وی با توصیف شرایط امنیتی حاکم بر فرآیند فیلمبرداری، بیان کرد: ما در دل جنگ و ساختمانهایی بودیم که هر لحظه احتمال ریزش داشت. هر لحظه ممکن بود دوربین یا خودمان را بگیرند. در چنین شرایطی باید همزمان ضبط میکردیم و توضیح میدادیم که چه کسی هستیم و مجوز داریم یا نه. از یک سو، نگران از دست رفتن سوژه بودیم و از سوی دیگر، باید اعتماد افراد حاضر در محل را جلب میکردیم.
حاتمی خاطرنشان کرد: در مستندسازی معمولاً کارگردان باید اعتمادسازی کند، اما در جنگ این کار به مراتب دشوارتر است. ما برای تهیه آرشیو از فیلمهای دوربین مداربسته، صحنههای داخل ساختمان و دیگر منابع، نیازمند اعتماد بیشتر و دسترسی گستردهتر بودیم.
او در پایان با اشاره به ضرورت پشتیبانی نهادهای مربوطه در شرایط مشابه گفت: اگر دوباره جنگ یا بحرانی پیش آید، برای تولید رسانهای و مستند نیاز داریم دسترسیهایمان بیشتر شود. شاید لازم باشد کارت شناسایی ویژه یا معرفینامهای داشته باشیم تا در زمان فیلمبرداری با مانع کمتری مواجه شویم و سوژه را از دست ندهیم. برای تهیه یک مستند در چنین شرایطی، باید دستمان بازتر باشد.
در ادامه تیزر این مستند را ببینید:
انتهای پیام