علی ربیعی، در آیین بزرگداشت استاد علی نظمی تبریزی، شاعر و پژوهشگر برجستهی معاصر، در تالار خاقانی خانه فرهنگ تبریز، با طرح این پرسش که «چرا ما به شعر نیاز داریم»، اظهار کرد: نگاهی به تاریخ گذشته ایران و جوامع پیشرفته نشان میدهد که شعر در ایران بهگونهای شگفتانگیز نقشی اساسی در ماندگاری وطن و هویت ایرانی ایفا کرده است.
وی افزود: بزرگان، شاعران و ادبای بسیاری در این خاک زیستهاند و ایران بدون این چهرههای درخشان، دچار از جاکندگی فرهنگی میشود. در فرهنگ ما حتی تاریخ را میتوان در شعر جستوجو کرد.
وی با تأکید بر اینکه شاعران و نویسندگان در تقویت فرهنگ مقاومت نقش مؤثری داشتهاند، گفت: در شعرهای عاشقانه شاعران هر دوره، میتوان شخصیت، روحیه و شرایط تاریخی همان دوران را بازشناخت؛ چرا که شعر همواره بازتابی از زمانه خویش بوده است.
ربیعی با اشاره به ضرورت توجه به زیباشناسی اسلامی و ایرانی تأکید کرد: ما امروز بیش از هر زمان دیگری به معرفت زیباشناختی بر پایه فرهنگ ملی و دینی نیاز داریم، زیرا زبان عادی توان بیان عشق، ایمان و معرفت را ندارد و این شعر است که چنین کارکردی دارد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: شاعران در همه دورانها با شور و رنج زیسته و با سرودن اشعار خود، از درد و رنج مردم کاسته و روح جامعه را زنده نگاه داشتهاند.
در ادامه مراسم، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی، استاد نظمی را چهرهای دانست که دغدغههای معنوی و تأملات اخلاقی را در زبانی متین، سالم و بهدور از شعار بازتاب میداد؛ زبانی که بهجای اغراق، به نجابتِ بیان نزدیک است.
نعمتالله پایان برگزاری این آیین را فرصتی مغتنم برای درنگ در اندیشه و زبان یکی از چهرههای ماندگار شعر معاصر دانست و گفت: شادروان استاد نظمی تبریزی شاعری است که زیستِ او امتداد سنت سترگ ادب فارسی و آذری، و آثارش نمودار پیوند عمیق معنا و تعهد فرهنگی است.
وی با اشاره به زندگی و سیر ادبی استاد افزود: نظمی تبریزی، زادهی مهرماه ۱۳۰۶ در تبریز، در بستری بالید که در آن تاریخ، سیاست و فرهنگ بههم آمیخته بود. فرزند حسینپاشا، از مبارزان مشروطه، بودن برای او فقط یک نسبت خانوادگی نبود، بلکه افق مسئولیتی تاریخی بود که در شعر، پژوهش و کنش ادبیاش جلوه یافت.
وی در ادامه، مسیر شکوفایی ادبی استاد را از نوجوانی یادآور شد و گفت: ورود استاد نظمی به وادی شعر از شانزدهسالگی و شاگردی بزرگان ادب چون ملکالشعرای بهار و ادیب طوسی، از او شاعری ساخت که بر سنت کلاسیک تکیه داشت و در عین حال، درک عمیقی از دقایق معنا و تاریخ شعر فارسی به نمایش گذاشت.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان با بررسی آثار استاد اظهار کرد: در آثارش، جدایی میان شعر و پژوهش دیده نمیشود. کتابهایی مانند دویست سخنور و گلشن معانی، نشان از نگاه تاریخنگارانه، تحلیلی و بلاغی او دارد؛ آثاری که تسلط کامل شاعر بر زبان و سنت را نمایان میسازد.
وی همچنین از دیوانها و مجموعههای شعری استاد یاد کرد و گفت: آثاری چون دیوان اشعار نظمی تبریزی، فروغ عمر و فریادهای عاشقانه نشان میدهد که شاعر ضمن وفاداری به سنت غزل، دغدغههای اخلاقی و معنوی را در بیانی نجیب و بهدور از شعار انعکاس میداد.
پایان همچنین به رابطهی دیرینهی استاد با سید محمدحسین شهریار اشاره کرد و افزود: رفتوآمد سه دههای میان استاد نظمی و استاد شهریار بر پایهی دوستی و همافقی فرهنگی بود. اینکه پیکر استاد شهریار به دست استاد نظمی در مقبرةالشعرا به خاک سپرده شد، نشان از اعتماد متقابل و جایگاه رفیع فرهنگی او است. استاد نظمی از چهرههای تأثیرگذار در حفظ سنت نقد و گفتوگوی ادبی بود و سالها ریاست انجمن ادبی «بزم سخن» تبریز را بر عهده داشت.
وی در پایان خاطرنشان کرد: انتخاب استاد نظمی تبریزی به عنوان پیشکسوت شعر و ادب ایرانزمین از سوی شورای ارزشیابی هنرمندان کشور، تأییدی بر جایگاه علمی و ادبی اوست. همچنین ساخت تندیس وی در زمان حیاتش در تبریز، نمادی ماندگار از پیوند شاعر با فرهنگ این شهر کهن بود.
به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی ادارهکل فرهنگ و ارشاد اسلامی در روز دوشنبه ۲۴ آذر، استاد علی نظمی تبریزی، شاعر، پژوهشگر و ادبدوست بزرگ، در ۲۵ آذرماه ۱۴۰۲ در نودوششسالگی چشم از جهان فروبست. آیین بزرگداشت او در تبریز، یاد و راه شاعری را زنده کرد که زبان را آیینهی اخلاق و شعر را تعهدی فرهنگی میدانست. آیین بزرگداشت وی، با حضور جمعی از اصحاب فرهنگ و ادب در تالار خاقانی خانه فرهنگ تبریز برگزار شد.
انتهای پیام