به گزارش ایسنا، سید عمار حکیم در این مراسم با بیان اینکه یادبود شهید آیتالله حکیم صرفاً یک مناسبت تاریخی نیست، گفت: این روز آزمونی برای صداقت در پایبندی به پروژهای است که با خون شهیدان، برای ساختن عراقی مقتدر، مستقل، عادل و متحد پایهگذاری شد.
رهبر جریان حکمت ملی عراق با اشاره به روندهای سیاسی جاری، اعلام کرد: عراق در آستانه شکلگیری دولتی ملی بر پایه نتایج انتخابات و چارچوبهای قانونی قرار دارد و تلاشها بر آن است که این روند، منطبق با خواست مردم و منافع کشور به سرانجام برسد. وی احترام به نتایج انتخابات و تسریع در تشکیل دولت را یک ضرورت ملی دانست.
حکیم با تأکید بر اقتدار حکومت بهعنوان پیششرط هرگونه اصلاح، تصریح کرد: حکومت واقعی یعنی اجرای قانون، تأمین امنیت، تحقق عدالت و اداره کشور با منطق دولت، نه واکنشهای مقطعی.
وی افزود: دولت آینده باید دارای تیمی توانمند، برنامهای روشن و قدرت تصمیمگیری و اجرا باشد و در برابر بحرانها عقبنشینی نکند.
رهبر جریان حکمت ملی عراق، اقتصاد را «نبرد واقعی حاکمیت» خواند و گفت: صنعت، کشاورزی، گردشگری، انرژی، سرمایهگذاری، فناوری و دیجیتالسازی از ارکان امنیت ملی عراق هستند و دولت آینده باید بر اساس ظرفیتهای واقعی تولید و درآمد پایدار ارزیابی شود، نه صرفاً بودجههای اسمی.
حکیم در ادامه خواستار اجرای «آزمون صدروزه» برای دولت آینده شد تا میزان جدیت آن در حل مسائل معیشتی و خدماتی مشخص شود.
در بخش دیگری از سخنان خود، سید عمار حکیم با اشاره به تحولات پرشتاب منطقهای، شرایط کنونی را «زلزلهای ژئوپلیتیک» توصیف کرد و گفت: عراق بازیگر محوری و پل ارتباطی میان محورهای مختلف است و باید با مدیریت هوشمندانه روابط خارجی، از گرفتار شدن در درگیریها جلوگیری کند.
وی تصریح کرد: عراق نه میدان جنگ دیگران خواهد بود، نه صندوق پیام و نه خط تماس به نیابت از دیگران. سیاست دولت باید بر منافع ملی و ثبات کشور استوار باشد.
رهبر جریان حکمت ملی عراق با تأکید بر پیوند سرنوشت کشورهای منطقه، خواستار تقویت وحدت داخلی عراق همزمان با حمایت از وحدت موضع عربی و اسلامی شد و مسئله فلسطین را موضوعی «حقوقی، عادلانه و انسانی» دانست.
وی تاکید کرد: باید همکاری واقعی و اساسی در برابر تهدیدات منطقه وجود داشته باشد، همراه با تلاش جدی برای جلوگیری از هر درگیری منطقهای که ممکن است کشورهای منطقه و امنیت داخلی آنها را تهدید کند.
حکیم در پایان هشدار داد: سرنوشت منطقه یا وحدت و انسجام است یا تفرقه و پراکندگی؛ و در صورت انتخاب راه دوم، پشیمانی سودی نخواهد داشت.
انتهای پیام