احسان فکور در گفتوگو با ایسنا اظهار کرد: خشم یک هیجان ذاتی در انسانهاست که در مواجهه با تهدید فعال میشود و فعالیتهایی در مغز مانند بادامی و هیپوتالاموس و ترشح هورمونهایی همچون کورتیزول آن را همراهی میکند. با این حال، پرخاشگری رفتاری، مانند فریاد زدن، پرت کردن وسیله یا آسیب به خود و دیگران اکتسابی است و افراد آن را از خانواده، والدین، دوستان و محیط زندگی یاد میگیرند.
وی افزود: پرخاشگری در افراد متفاوت بروز میکند و آموزش مهارتهای روانشناختی و خودتنظیمی هیجانی میتواند در کنترل آن مؤثر باشد، به ویژه در افرادی که نیاز به مداخله دارویی ندارند.
فکور با تأکید بر نقش والدین در پیشگیری از پرخاشگری، بیان کرد: والدینی که مهارتهای کنترل خشم و خودتنظیمی هیجانی دارند، به صورت غیرمستقیم این مهارتها را به فرزندان خود منتقل میکنند. تجربههای واقعی والدین بیشتر از موعظه مستقیم بر کودکان اثرگذار است.
او ادامه داد: والدین برای کنترل خشم خود باید چهار مرحله را تمرین کنند؛ آگاهی، پذیرش، خودتنظیمی و انتخاب آگاهانه رفتار مناسب در لحظه بروز خشم، همچنین راهکارهای عملی مانند ترک موقعیت تحریککننده تنفس عمیق و نوشیدن آب میتواند به کنترل هیجانات کمک کند، اما مهمترین راهکار این است که باور کنیم زندگی همیشه مثبت نیست.
فکور خاطرنشان کرد: پذیرش واقعیتهای زندگی و درک اینکه همه چیز مطابق میل فرد نیست، میتواند از بروز پرخاشگری جلوگیری کند. پرخاشگری نه تنها رفتار و شخصیت فرد را تحت تأثیر قرار میدهد، بلکه پیامدهای اجتماعی و خانوادگی نیز دارد.
او خاطرنشان کرد: والدینی که مهارتهای خودتنظیمی هیجانی را به فرزندان منتقل میکنند، میتوانند فرزندانی با خودکنترلی و مهارت هیجانی بالا تربیت کنند.
انتهای پیام