جامعه ايران زياد شاد نيست و طنز و شوخي را نمي‌فهمد و در اين مسئله مشكلات اقتصادي و فقر زياد دخيل نيست در كشور هندوستان با وجود اين كه فقر بيداد مي‌كند مردم بسيار شاد هستند. به گزارش ايسنا، هوشنگ مرادي كرماني - نويسنده معاصر در سخنراني درباره‌ي طنز در ادبيات فارسي در ادامه مطالب بالا به بيان دلايل اين افسردگي پرداخت و گفت: تصور مي‌شود جنبه شاد مذهبمان را فراموش كرده‌ايم و روزهاي غم‌انگيز و عزاداري در كشور بيشتر از روزهاي شاد است؛ مورد ديگر اين كه جامعه ما در گذشته دور، حاكماني داشته كه خنده و شوخي را نمي‌فهميدند و تلخ و يك بعدي بودند. كرماني در مورد ويژگي‌هاي ملت ايران گفت: ما ملتي عميق، درونگرا و باهوش هستيم و به سادگي نمي‌خنديم. وي افزود: كساني كه در جامعه طنز آفريني مي‌كنند از نظر طبقاتي ارزش كمتري دارند و تقريبا در كشورمان نداريم كساني كه باعث خنده بشوند و احترام و عاقبت خوشي داشته باشند. وي طنز را مطلبي دانست كه به لب خنده، به دل درد و به سر فكر مي‌اندازد و در مورد طنز‌آفريني اظهار داشت: كساني مي‌توانند طنز بيافرينند كه نامتجانس‌ها را در بدن و خلق و خوي خود پيدا كنند، بزرگ كنند و طنز بيافرينند. وي با اشاره به روحيه طنز در كودكان گفت: كودكان مي‌خندند اما آموزش دادن آن‌ها به اين كه به ظاهر افراد بخندند و او را دست بيندازنند بدترين نوع خنده است و انساني‌ترين خنده، خنده به خود است. و در اين مورد به قصه‌هاي مجيد اشاره كرد و گفت: عاملي كه قصه‌هاي مجيد را ماندني كرد، اين بود كه مجيد خودش را دست مي‌انداخت و خودش را نقد مي‌كرد. نويسنده كتاب مرباي شيرين در مورد نثري كه كتاب كودك را مي‌نويسد اظهار داشت: بايد نثري را كه براي بچه‌ها مي‌نويسيم، خنده‌دار كنيم و هر پيام و نصيحتي در غالب خود قصه و در اثر پيچيده باشد كه كودك متوجه نشود. انتهاي پيام