”چو ايران نباشد تن من مباد“ محمد جعفري قنواتي در گفتوگو با ايسنا: وقتي نسبت به مواريث فرهنگي بيتوجه باشيم، ديگر كشورها پا پيش ميگذراند
يك پژوهشگر فرهنگ عامه گفت: بي توجهي اولياي امور نسبت به مواريث فرهنگي باعث شده است كه در مقابل خليج فارس، امروز در موضع دفاع قرار بگيريم. محمد جعفري قنواتي كه در دومين همايش ملي ايران شناسي حضور يافته بود، در گفتؤگو با خبرنگار ايرانشناسي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) تصريح كرد: امروز بيتوجهي به مواريث فرهنگي باعث شده است كه برخي از كشورهايي كه در اين زمينه با ما فرهنگ مشترك دارند، مثل كشورهاي عربي، تركيه و حتا همزبانان ما در تاجيكستان و ديگران، پا پيش بگذارند. وقتي ما حركتي انجام ندهيم، آنان پا پيش گذاشته و در اين زمينه از ما پيش ميافتند. مثلا سال گذشته بزرگداشت زرتشت در تاجيكستان برگزار شد و مولانا در قونيه؛ به طوري كه تركها تصور ميكنند مولانا شعر فارسي ندارد. اين پژوهشگر ادامه داد: در مقالهاي كه اخيرا نوشتهام، درباره حفظ مواريث ايراني است كه مربوط به داستانهاي هزار و يكشب است كه محققي تلاش كرده نقش فرهنگ هندي و به ويژه ايراني را در تدوين هزار و يكشب ناديده بگيرد. از جمله اين كه ميگويند هيچ قصهاي كه نمونه ايراني داشته باشد، در هيات فعلي هزار و يكشب وجود ندارد. وي افزود: دست كم 10 قصه در هزار و يك شب وجود دارد كه در متون كلاسيك ما و متوني كه تقدمش بر الف ليله و ليله كاملا محرز است، روايتهايي وجود دارد و حتا روايتهايي از اين قصهها داريم كه در شاهنامه فردوسي هم آمده است. جعفري قنواتي تصريح كرد: هزار و يكشب از مواريث فرهنگي ماست كه به آن بي توجه بودهايم، در نتيجه امروز ادعا ميشود كه اين داستانها ايراني نيستند و بقيه مواريث ما را هم به خود متصل ميكنند. انتهاي پيام