كيومرث منشيزاده و «شعر رنگي»: طبيعي است شاعر براي شعرهايش به انتخاب نامي برسد
كيومرث منشيزاده معتقد است: شعر يك شاعر در صيرورتي كه دارد، در صورت استقبال مخاطب، به نام مطلوبش هم ميرسد. اين شاعر در گفتوگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دربارهي خطاب كردن شعرش به نام «شعر رنگي»، گفت: شعر معاصر جهان تا پيش از «شعر رنگي»، شعر سياه و سفيد بود و درواقع، در آن شعر رنگ نبود. در «شعر رنگي» مخاطب با كلمههاي رنگي و تصاوير روبهروست. او در ادامه يادآور شد: درواقع عمده مسألهي «شعر رنگي» كلمه است؛ منتها كلماتي كه در خود رنگهايي را دارند. مثلا در شعر قديم، طوطي رنگ سبز را تداعي ميكرد و يا برف رنگ سفيد را؛ درواقع اين كلمات خود رنگي نبودند؛ بلكه رنگي را براي مخاطب تداعي ميكردند. من به اين فكر افتادم كه به جاي تداعي رنگها، آنها را به شعر بياورم و مخاطب با شنيدن آنها به تصوير رنگها پي ببرد. منشيزاده در توضيح «شعر رنگي» به تئوري هايزنبرگ - فيزيكدان غربي - اشاره كرد و گفت: او در تئوري ضدمادهاش ميگويد اگر امواج صوتي را به امواج نوراني تبديل كنند، ميشود موسيقي رنگي را ساخت؛ از همينرو من هم در پي تبديل واژهها به رنگ هستم و كلماتي را كه در خود رنگي را دارند، در شعرهايم به كار ميگيرم. او تفاوت شعر رنگي را با جريان عمومي شعر معاصر تنها در رنگي بودن كلمات دانست و گفت: من دوست ندارم شعرهايم سياه و سفيد باشد. تفاوت «شعر رنگي» با سياه و سفيد، شباهت نزديكي دارد با تفاوت فيلمهاي سياه و سفيد و رنگي و به اعتقاد من، اينكه شعري رنگي شده باشد، مهم است. اين شاعر متذكر شد: من در ادامهي شعرهايم حركت كردم تا به «شعر رنگي» رسيدم. پيشتر از اين، از رياضيات در شعرم استفاده ميكردم و اكنون در پي تجربهاي ديگر، كلمات رنگي را براي سرودن شعرهايم به كار ميگيرم. نميشود گفت كه چطور اين اتفاق افتاده؛ من كه گمان دارم يكباره اين اتفاق افتاده و در حقيقت «شعر رنگي» يك سال بيشتر نيست كه عمر دارد. او با رد عقايدي مبني بر بياهميت شمردن نامگذاري شعر، تصريح كرد: عمل شعر سرودن سرانجام به نام ميرسد و طبيعي است كه شاعر بخواهد براي شعري كه ميسرايد، به انتخاب نامي برسد و اگر منتقدان ميتوانستند، كه اين كار را ميكردند. به قول برنارد شاو، بگذار منتقدان هرچه ميخواهند، بگويند. اين شاعر در ادامه خاطرنشان كرد: البته ضرورت دارد كه شعر با هر نام و تحت هر شكلي مورد استقبال مخاطب قرار گيرد و خود انتخاب نام «شعر رنگي» از طرف من براي سرودههايم، در آغاز با پيشنهاد مخاطبان آثارم بوده است. او تصريح كرد: نامگذاريهايي كه با استقبال مخاطب روبهرو نشود، نميتواند به پيشبرد اهداف ادبيات كمكي كند و از اين منظر، فكر ميكنم شاعر بهتر است كه در سرودن شعر ارتباطي تنگاتنگ با مخاطب آثارش داشته باشد. منشيزاده نامگذاري شعر از طرف شاعران را تلاشي براي تمايزطلبي ندانست. انتهاي پيام