کارشناس دوومیدانی معتقد است، رییس فدراسیون دوومیدانی ایران کاملا درگیر مسائلی بود که هیچ ربطی به رییس فدراسیون نداشت و همین مسائل باعث شد که ضعف مدیریتی یکی از دلایل ناکامی در بازیهای آسیایی اینچئون باشد.
مجید کیهانی در گفتوگو با خبرنگار ایسنا، درباره نتایج ضعیف کاروان دوومیدانی ایران در بازیهای آسیایی اینچئون تصریح کرد: اینکه کاروان دوومیدانی ایران در بازیهای آسیایی ناکام بود، کاملا قابل قبول و صحیح است اما باید بپرسیم دلایل این ناکامی چیست. وزیر ورزش عنوان میکند که ناکام بودهایم اما از او باید بپرسیم که چرا ناکام بودهایم. مسئولان ورزش باید به دنبال دلایل و مستندات باشند و من دو دلیل را برای اثبات ناکامی دوومیدانی در اینچئون مطرح میکنم.
وی در توضیح این دلایل گفت: اول، استناد به نتایج دوره قبل ایران در بازیهای آسیایی (2 طلا ، 3 نقره) و دوم، ظرفیت و پتانسیل ورزشکاران ما که همه آن را قبول دارند. در طی 10 سال گذشته ظرفیتهای زیادی در دوومیدانی ایران ایجاد شده و در سال 2014 به اوج وضعیت آرمانی فنی و تجربی خود رسیده است. یعنی ورزشکارانی که در حال حاضر عضو تیم ملی ایران هستند، بهترین تیم ملی تاریخ دوومیدانی ایران را تشکیل میدهند. از نظر من ما در اکثر مواد بهترین دوومیدانیکاران را داریم و بیشتر آنها نیز از مدعیان کسب مدال هستند. با همین دو دلیل ثابت کردم که عملکرد دوومیدانی ما متناسب با سطح انتظارات و داشتههای ما نبوده است.
کیهانی درباره انتقادات از فدراسیون دوومیدانی گفت: در فدراسیون برنامهای وجود ندارد تا منطبق بر آنها کاری انجام شود اما باید بپرسم که آیا وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک برای توسعه و نتیجهگیری در ورزشهای پایه بخصوص دوومیدانی برنامهای دارند یا خیر؟ آیا بدنه کارشناسی وزارت و کمیته کاری به جز پول دادن به فدراسیونها دارند؟ برنامه آنها در راستای ارتقا و توسعه ورزشهای پرمدال چیست؟ من منتقد اصلی فدراسیون هستم اما اینکه همه تقصیرها را بر گردن فدراسیون بیندازیم، درست نیست چرا که عوامل متعددی در ورزشهای پایه دخیل هستند. وزارت باید به خود تلنگری بزند و ببیند چه چشمانداز و برنامهای برای این رشتهها دارد. بیبرنامگی در وزارت و کمیته، باشگاهها و نظام باشگاهداری و البته رسانهها که توجهی به ورزشهای پایه نمیکنند از دیگر مقصران ناکامی هستند.
کارشناس دوومیدانی درباره تغییر رییس فدراسیون دوومیدانی تصریح کرد: من معتقدم در بخش کلان ورزش ما برنامه مدونی برای توسعه نداریم و سیستمی کلی حاکم بر ورزش ما نیست و این نفرات هستند که تعیین کنندهاند. وزیر به این دلیل فدراسیونهای والیبال و کشتی را موفق میداند که نفراتی در راس آن هستند که برنامهمحور و نظاممند کار میکنند و تمام زیرمجموعههای آنها از یک سیستم کلی تبعیت میکنند و این منتج به کسب نتایج موفقیتآمیز میشود. به نظر من اگر قرار بود در دوره ریاست آقای داوری نتیجهای در دوومیدانی حاصل شود تاکنون این اتفاق افتاده بود. اگر بخواهیم به جای افشین داوری گزینهی مشابهی را بیاوریم وضعیت بمانند قبل است. فدراسیون دوومیدانی ایران به مدیری نیاز دارد که قابلیتهای چندگانه مدیریتی را دارا باشد. مثلا برنامهمحور بودن، داشتن قابلیتهای اقتصادی، به کارگیری نیروهای کارآمد و ساختار هدفمند از ویژگیهای یک مدیر است. همه این موضوعات اگر در راستای یکدیگر قرار بگیرند میتوانیم شاهد موفقیت در دوومیدانی باشیم وگرنه با شرایطی که در حال حاضر وجود دارد من خوشبین نیستم.
او درباره وضعیت باشگاهداری در دوومیدانی ایران به ایسنا گفت: وقتی ورزشکاری مثل سجاد مرادی در یک دوره دو مدال به دست میآورد و 4 سال بعد ناکام میماند، نمیتوانیم تنها رییس فدراسیون را مقصر بدانیم. نظام باشگاهداری ما که بر آن هیچ نظارتی وجود ندارد، تاثیر زیادی در نتایج ورزشکاران دارد. باشگاهها باید در جهت منافع ورزش، فدراسیون و ورزشکاران حرکت کنند. زمانی که ما فقط دو باشگاه در دوومیدانی داریم که آنها هم با التماس مجبور میشوند باشگاهداری کنند، نتایج ورزشکارانمان همین میشود.
کارشناس دوومیدانی درباره علل ناکامی دوومیدانی در چند سال اخیر اظهار کرد: فدراسیون به عنوان متولی اصلی دوومیدانی مقصر اصلی این شکستهاست. من معتقدم نتایج بازیهای آسیایی ماحصل سه چالش در سه بخش دوومیدانی است که این موارد در طول یکدیگر باعث بروز شکست میشوند. 1- چالش مدیریتی، 2- مشکلات ساختاری فدراسیون، 3- مسائل فنی عواملی هستند که دوومیدانی ایران از آنها ضربه خورده است. اگر بخواهیم در مورد چالش مدیریتی صحبت کنیم، باید بگوییم که رییس فدراسیون در هر رشتهای علاوه بر اینکه باید دارای نگاه کلان برای ارتقای ورزش باشد، باید برنامه برای ارتقا و به کارگیری نیروهای فنی خود نیز داشته باشد. اما ما در دوومیدانی شاهد چنین مدیریتی نبودیم. رییس فدراسیون کاملا درگیر مسائل فنی شد و دائم در حال برطرف کردن مشکلات بچهها بود، بدون اینکه اطلاعی از مسائل فنی داشته باشد که به نظرم از بین سه عامل، چالش مدیریتی مهمترین عامل ناکامی است.
کیهانی ادامه داد: در جهان دوومیدانی، ورزشکاران بزرگ برای حضور در یک مسابقه علاوه بر اردو و مسابقههای تدارکاتی، برنامه و هدف بلند مدت و کوتاه مدت دارند، یعنی این ورزشکاران بر اساس پیشبینی که از بازیها دارند، برنامه تمرینی و اردویی را مشخص میکنند. برای مثال احسان حدادی برای مدال طلای رقابتهای بازیهای آسیایی و المپیک ریو برنامهریزی میکند و تدارکات، اردوها، مسابقههای تدارکاتی و برنامههای تمرینی خود را بر اساس آن تنظیم میکند، نه اینکه ورزشکار بدون هدف فقط در تمرین شرکت کند. این جزو وظایف سازمان تیمهای ملی و کمیتههای مختلف است اما وقتی ما چالش مدیریتی را داشته باشیم، نقش آنها کمرنگ و بدون اثر میشود. ورزشکار به صورت دیمی در اردو شرکت میکند و بدون نظارت و هدف خاصی به یک مسابقه بینالمللی اعزام میشود.
او درباره چالشهای فنی گفت: یکی از مشکلات فنی ما این است که مربیان در بازیهای آسیایی نتوانستند به ورزشکاران خود کمک کنند. اگر تجربه مسابقههای قهرمانی 2013 آسیا در کشور هند را در نظر میگرفتیم که در آنجا هم دوومیدانی ما ناکام بود، میتوانستیم در اینچئون بهتر کار کنیم، یعنی قهرمانی آسیا برای فدراسیون تلنگری بود که بتواند از آن برای جلوگیری از شکستهای آینده استفاده کند اما متاسفانه با همان سبک ادامه دادیم و نتایج تکرار شد.
کیهانی درباره کادر فنی تیمهای ملی دوومیدانی اظهار کرد: اعضای فنی بدون هدف انتخاب شدهاند و از نظر من پشت هیچ یک از آنها دلیل منطقی وجود ندارد و همین باعث شد که در روز مسابقه ورزشکاری که به راحتی از مانع 2.25 عبور میکرد در پرش از مانع 2.10 ناکام باشد و هر سه پرتاب پرتابگران ما به تور بخورد و با سه خطا حذف شوند. این انتخابهای بیدلیل باعث شد برای تیم 400*4 ما اتفاق ناگواری بیفتد و حتی به نظر من علت مدال نگرفتن محمد صمیمی، امین نیکفر و سپیده توکلی نیز همین مسائل فنی بود.
مجید کیهانی در پایان به ایسنا گفت: وقتی میخواهیم درباره ناکامی در یک ورزش خاص صحبت کنیم باید دلیل داشته باشیم و صرف مدال دلیلی بر موفقیت و عدم موفقیت نیست. ورزشهای پایه ما اکثرا شرایط بدی دارند و متاسفانه از طرف رسانهها نیز هیچ گونه پیگیریای انجام نمیشود. برای کسب موفقیت در رشتههای پایه ورزشی نیازمند عزم ملی از طرف وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک، فدراسیونها، باشگاهها و رسانهها هستیم و بدون یک برنامه جامع هیچ کاری از دست فدراسیون برنمیآید، حتی اگر مدیری قابل در راس آن باشد.
انتهای پیام