به گزارش ایسنا، شیون فومنی به عنوان شاعر موفق دوزبانه‌ای شناخته می‌شود که شعر محلی و بومی گیلکی را که در حال فراموشی قرار بود، سینه به سینه تا آن سوی مرزها اشاعه داد. او در حوزه شعر فارسی نیز با انتشار مجموعه‌های شعر فارسی از چهره‌های ادبیات معاصر به حساب می‌آید.

شعری که در پی می‌آید یکی از سروده‌های این شاعر به زبان گیلکی و با نام «وطن» است: 

«غریبه کی نایه تی خانَه بی ستم بدارهِ، خو بوقعه یَ موتِوَلی وا موحتَرَم بدارهِ
اَسا کی َترکهَ دَرهِ بی ستاره دونیایهَ، اَ آسِمان چِرِه واستی ستاره کم بداره
ورق ورق بخوان اَ سرزَمینه تاریخَ، بیدین کُ قومه ستم بیشتر از عجم بدارهِ
وطن کولوشکَن اَما کیشکاییم، چقد خوبه خو کیشکانَ اَ کولوشکَن بدورِ هم بدارهِ
اَجور کی اَبرانا خورشید داهاندِرِه میدان، چی تَرسَم کی اَ پیله گورخانه بَرقَ دَم بدارهِ
اَلان می سعی دَخیله، بزین مُکافاتهِ، اَ ساق جیویشته امام زاده هم حَرَم بدارهِ
تی غیرتَ بیمیرم اَی وطن، کی می شمشاد تانه خو پوشتَ به پوشتینهِ تو عَلَم بدارهِ
کو چشمِ اَمرا تانه دِن تره فلاکت بار، مگر کی دوشمنِ جا دوست تیشین شکم بداره
گُرُسنه خیلی داره شب، چره نواستی خاک، توفَنگِ لوله عوض فردا، باگِدَم بداره
شَبَ اَویرَ کودیم تا سَحَر نوبُ آخر، ایتا ستاره خوروس خوانه پاقَدَم بداره
پرنده جان، پرنده جان اَ بهاران تِرِه حلال، اما چره نواستی تی آزادیه قلم بداره»

شیون فومنی در ۲۳ شهریورماه ۱۳۷۷ درگذشت.

انتهای پیام