به گزارش ایسنا، هاشم گلبافان از آزادگان دوران هشت سال دفاع مقدس با اشاره به ماه مبارک رمضان روایت می‌کند: در ماه مبارک رمضان سختگیری عراقی‌ها بیشتر می‌شد. کار به جایی رسید که تجمع بیش از سه نفر را ممنوع کرده بودند. ما در ابتدای اسارت قرآن یا مفاتیحی نداشتیم بعدها ‌هم که آوردند چون تعداد کم بود بچه‌هایی که دست خط خوبی داشتند مفاتیح را دست نویس می‌کردند.

در شب‌های قدر در تکاپو بودیم تا با دعا و نیایش شب زنده داری کنیم ولی عراقی‌ها به شدت سخت‌گیری می‌کردند. در اردوگاه ما سه قاطع بود که هر کدام هشت آسایشگاه داشت ساختمان آسایشگاه سه طوری ساخته شده بود که هیچ دیدی به بیرون نداشت ولی پنجره‌های آن مشرف به آسایشگاه دو بود.

وقتی که بچه‌های آسایشگاه سه مراسم دعا داشتند بچه‌های آسایشگاه دو هنگامی که نگهبان به آسایشگاه نزدیک می‌شد یک حوله قرمز در لبه پنجره می‌گذاشتند و وقتی که خطری نبود یک حوله سفید پشت پنجره قرار می‌دادند. ما مراسم خود را در چنین شرایطی برگزار می‌کردیم.

در شب‌های قدر چون بعثی‌ها می‌دانستند ما مراسم دعا خواندن داریم مدام در پشت پنجره‌های اردوگاه‌  قدم‌ می‌زدند و گاهی آنقدر سرکشی زیاد می‌شد که فرصت دعا خواندن نداشتیم و در همان جای خود که حدود ۲۵ سانتی متر بود می‌نشستیم و یک نفر از بچه‌ها با صدای بلند دعا می‌خواند و بقیه تکرار می‌کردند. روزه داری ما اسیران هم حال و هوای غربت گرفته بود.

انتهای پیام