آن سال‌ها، عشق به معلم اولین چیزی بود که باید در جانمان می‌نشست و وظیفه‌ خودمان می‌دانستیم سالی یک بار این عشق را نشان دهیم. همین عشق هم می‌شد دلیل خریدن هدیه و ترتیب دادن یک جشن. همیشه از چند روز قبل فکر و خیال انتخاب هدیه به سرم می‌زد. و اولین سوال هم این بود: «چه هدیه‌ای بخرم که از همه بهتر باشد؟» هر کدام‌مان می‌خواستیم بهترین هدیه را به معلم‌مان بدهیم.
هر سال روز معلم کلاس پر می‌شد از بادکنک، شرشره و بوی شیرینی و کیک. قانون نانوشته‌ای هم می‌گفت: «اگر در هنگام ورود معلم، او را با برف شادی بمباران نکنید؛ به اندازه کافی او را خوشحال نکرده‌اید.» اول صبح، هر معلمی که وارد کلاس می‌شد با صدای جیغ و داد و تبریک بیست سی کودک پرانرژی مواجه می‌شد.
در دوران راهنمایی و دبیرستان اوضاع کمی متفاوت بود. تعداد معلم‌ها زیاد می‌شد و معلمی برد می‌کرد که حسابی محبوب بود. از هدیه و جشن آن چنانی خبری نبود. اما تبریک‌های پر آب و تاب، جیغ و داد، تا مرز سکته کشاندن معلم‌ها و نوشته‌ها و نقاشی‌های روی تخته به قوت خود باقی ماند.
چیزی که در این دوران به مراسم پرفیض روز معلم اضافه می‌شد؛ درخواست نمره بیشتر برای همه بچه‌ها، لغو امتحانات و تعطیل کردن درس به این مناسبت بود. این روز برای هر کس برکتی نداشت، ما را به نان و نوایی می‌رساند.
تمام این سال‌ها گذشت و هرگز نفهمیدم فلسفه این روز چیست؟ اما این روزها بهتر معنی لغت "معلم" را درک می‌کنم. در ساده‌ترین تعریف معلم کسی است که به ما چیزی یاد می‌دهد. ولی در حقیقت معلمی چیزی فراتر از این‌هاست. معلم دانسته‌های خودش را به کسانی می‌بخشد که نیازمند آن هستند. معلمی در تعریف من یعنی بخشش داشته‌هایت به کسانی که ضعف و نادانی‌شان را می‌بینی.
معلمی بیش از آن که یک شغل و حرفه باشد، یک مسلک و راه و روش است. افراد زیادی هستند که بدون دریافت هیچ مزدی و بدون چشم داشت دانسته‌هایشان را به دیگران یاد می‌دهند. معلم بودن به سن و سطح تحصیلات نیست. معلم انسان بخشنده‌ای است که علم و دانش را فقط برای خودش نمی‌خواهد و پایبند به پرداخت زکات دانش است.
به همین علت باید امروز را به هر کسی که چیزی به ما آموخته تبریک بگوییم تا به او نشان دهیم بخشندگی و رأفتش را می‌بینیم و تلاشش را می‌ستاییم. باید این روز را گرامی داشت تا فراموش نکنیم معلم مسلکی، راه و روشی فراموش نشدنی، زیبا و خواستنی است. امروز را باید تبریک گفت تا تمام معلم‌ها با اشتیاق و انگیزه‌ای بیشتر به تعلیم بپردازند.
انتهای پیام