• سه‌شنبه / ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۰ / ۱۳:۰۹
  • دسته‌بندی: رسانه
  • کد خبر: 1400022114697
  • خبرنگار : 71647

چرا «ماه عسل» های تلویزیون تمامی ندارد؟

مردم گرفتارند و حوصله تماشای قصه تلخ دیگران را ندارند

مردم گرفتارند و حوصله تماشای قصه تلخ دیگران را ندارند

یک برنامه ساز تلویزیون بر این باور است که بخشی از شباهت ویژه برنامه‌های افطار، به عدم ریسک پذیری مدیران برای مواجه شدن با طرح های جدید برمی گردد و از طرفی برنامه سازان هم به امید جذب مخاطب، همه از نمونه‌های موفق قبلی کپی برداری می‌کنند. او همچنین ساخت برنامه‌های کمتر با بودجه بیشتر را راهی برای جذب مخاطب و افزایش سطح کیفی آثار تلویزیونی می‌داند.

علی‌اکبر کریمی که خود تهیه کنندگی یکی از ویژه برنامه‌های افطار تلویزیون با اجرای سید کاظم احمدزاده را برعهده دارد، درباره دلیل شباهت ساختار این برنامه‌ ها در اغلب شبکه‌ها به ایسنا می‌گوید: خیلی از مدیران گروه‌های برنامه ساز این ریسک را نمی‌کنند که با طرح جدیدی مواجه شوند. زمانی مدیران ما این ریسک را کردند و برنامه‌ای مثل «ماه عسل» یا «خندوانه» را ساختند که موفق بودند و الان همه برنامه‌ها شبیه این برنامه ها شده‌اند.

تهیه کننده «آدم های خوب شهر» تاکید می‌کند: ما بر اساس نیاز مخاطب برنامه می‌سازیم. باید رضایت مخاطب باشد تا برنامه ساز، برنامه ساز موفقی باشد. اما متاسفانه برنامه سازان، الان بیشتر به سمت و سویی رفته‌اند که به جای مخاطب، مدیران را راضی نگه دارند. همیشه اینطور نیست که ما برنامه سازان فکر کنیم می‌توانیم یک سوژه را به استودیو بیاوریم و آن آدم قصه‌اش را تعریف کند و فکر کنیم که می‌تواند مخاطب را راضی نگه دارد. خیلی از این برنامه ها را ساختیم و دیگر جواب نمی‌دهد؛ مگر اینکه سوژه‌های خیلی خاصی باشند که برای اولین بار است در تلویزیون مطرح می‌شوند که هر برنامه سازی هم نمی‌تواند سراغ این موردها برود و باید مجوزهای لازم را داشته باشد.

این برنامه ساز با اعتقاد بر اینکه در شرایطی که کرونا روح، روان و زندگی مردم را تحت تاثیر قرار داده است، پخش برنامه‌هایی که حال و هوای مخاطب را عوض کند در لحظات افطار، مناسب تر است، افزود: زمانی آقای علیخانی برنامه ای به اسم «ماه عسل» را ساخت که خیلی هم مخاطب داشت و مردم هم پسندیدند. جایگاه خوبی هم داشت اما دوره‌ آن تمام شد. دلیل اینکه برنامه ها الان همه به همین سمت می‌روند، به این خاطر است که فکر می‌کنند می‌توانند کپی خوبی از این برنامه را داشته باشند و فکر می‌کنند آوردن سوژه‌های اینچنینی می‌تواند مردم را راضی نگه دارد. اما دوره چنین برنامه سازی هایی تمام شده است.

او در ادامه صحبت هایش تصریح کرد: ما بحث کرونا را داریم که هم از نظر روحی ـ روانی و هم اقتصادی، زندگی مردم را مختل کرده و دیگر کاسه صبر مردم پر شده است. خودشان خیلی گرفتارند و در کنار خودشان آدم‌های مختلفی را هم می‌بینند که این گرفتاری ها را دارند. دیگر سوژه جذابی نیست که آدمی بیاید قصه تلخ زندگی‌اش را تعریف کند؛ البته برای تمام این افراد احترام قائل هستم و می‌گویم این ها سوژه های خوبی هستند اما شاید برای ماه رمضان خوب نباشند.

کریمی با تاکید بر اینکه برنامه «آدم‌های خوب شهر» با دیگر برنامه‌های تلویزیونی ویژه افطار اندکی تفاوت دارد، درباره ساخت این برنامه توضیح داد: ما سه سال پیش که «آدم‌های خوب شهر» را معرفی کردیم، با همین تیم به این فکر افتادیم که چکار کنیم که تفاوتی داشته باشیم. برنامه سوژه محور است اما در راستای تفکر خیرخواهانه است؛ یعنی ما سراغ افرادی می‌رویم که آدم خوب شهر و محل هستند، زیرا بخشی از مشکلات مردم را حل می‌کنند و به فکر کارهای مردم هستند. سعی می‌کنیم تا به سمت خیرین پولدار نرویم که مدرسه می‌سازند بلکه داستان خیرینی را روایت کنیم که اندک دارایی شان را می‌بخشند؛ مثلا معلم فداکاری که از ماشینش به عنوان تخته سیاه دانش آموزان استفاده می‌کند یا معلمی که صبح  زود به خاطر آموزش آنلاین مسافت زیادی را طی می‌کند تا بتواند با دانش آموزانش ارتباط بگیرد. یا مثلا راننده تاکسی که کیف پول پیدا شده در ماشینش را به صاحبش برمی‌گرداند و اتفاقا آن کیف پول هم در دست مسافر امانت بوده است. ما دنبال آدم‌هایی هستیم که در اوج مشلات خودشان، کار خیر می کنند. ما می‌خواهیم امانتداری و صداقت و اینجور مفاهیم را ترویج دهیم. سوژه‌های ما قصه دارند اما قصه‌هایشان قصه غم و اندوه نیست.

او افزود: تمام تلاش من و همکارانم این بوده است که در لحظات افطار حال مخاطب بهتر شود. همه آدم‌ها دوست دارند کار خوب انجام دهند اما چیزی که در کشور ما جا افتاده، این است که مردم فکر می‌کنند برای خیر بودن حتما باید مال زیادی داشت؛ در صورتی که اینطور نیست حتی رعایت حال همسایه هم یک کار نیک است. ما سعی کردیم حتی با آوردن سوژه‌های بسیار معمولی این فرهنگ سازی را انجام دهیم که هر کسی می‌تواند کار نیک انجام دهد و یک خیر خوب باشد. اخیرا شاطر نانوایی را داشتیم که خودش کارگر است اما از طرف خودش و با دستمزد خودش به چند آدم کارتن خواب نان رایگان می‌دهد. مخاطب وقتی این‌ها را می‌بیند با خودش می‌گوید پس من هم می‌توانم این کار را انجام دهم و بدین تربیت آدم‌های این شکلی در جامعه‌مان بیشتر می‌شوند.

این برنامه ساز تلویزیونی با مطرح کردن انتقادی نسبت به ساخت برنامه‌های متعدد برای یک مناسبت واحد عنوان کرد: من همیشه می‌گویم اگر قرار است یک ویژه برنامه نوروزی برود تمام بودجه را به یک تیم خوب بدهند تا یک برنامه خوب ساخته شود تا مخاطب راضی شود. اما وقتی همه شبکه‌ها ویژه برنامه نوروز کار می‌کنند  ما می‌بینیم که سطح برخی از آن‌ها پایین است. بعد از گذشت چندی سال هنوز هم برخی ویژه برنامه های تحویل سال یا ماه رمضان را در دست می‌گیرند که شاید تجربه کافی در این حوزه ندارند و نمی‌دانند چه نوع برنامه‌ای باید بسازند که مخاطب پای برنامه بنشیند. همه یاد گرفته‌اند چند هنرمند و ورزشکار را دعوت می‌کنند، آن‌ها که پول بیشتری دارند آدم‌های درجه یک و بقیه درجه دوها را دعوت می‌کنند.

کریمی در پایان گفت: در گذشته فقط شبکه یک، برنامه سحر را داشت و همه همان را تماشا می‌کردند. شاید تلویزیون در آینده به این سمت و سو برود که یکی ـ دو برنامه خوب و درجه یک با هزینه‌های خوب طراحی کند تا مردم همان را ببینند؛ البته الان هم خوب است که تعداد برنامه‌ها زیاد شده است اما باید از استاندار و کیفیت لازم هم برخودار باشند.

به گزارش ایسنا، برنامه «آدم‌های خوب شهر» در ماه رمضان با اجرای سید کاظم احمدزاده، هر روز ساعت ۱۷:۳۰ روی آنتن شبکه ی دو می‌رود و در هر قسمت روایتی از زندگی یکی از مردم خوب شهر را دنبال می‌کند.

 انتهای پیام

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha