نیازی نیست که دنبال چهره های مشهوری همچون تقی ابتکار، اسکندر فیروز و مه لقا ملاح باشیم، زیرا در هر گوشه ای از این کشور حامیان محیط زیست هستند که ارزشمندترین سال‌های زندگی‌شان را برای حفظ منابع طبیعی صرف کرده‌اند.

خانه مرحوم استاد احمد موتورچی، سال‌هاست که برای بسیاری از دوستداران طبیعت و محیط زیست در منطقه کاشان یک نشانی آشنا است، چرا که مقداد تاج الدین ۴۰ ساله فرزند احمد موتورچی نیمی از عمر خود را با درمان پرندگان و نجات مار و عقرب گذرانده است.

مقداد تاج الدین در گفت و گو با ایسنا، گفت: شاید خداوند با همه مهربانی و حکمت خودش، مرا برای حمایت و مراقبت از موجودهای بی پناه این جهان در این گوشه از کویر خلق کرده است.

وی افزود: این خانه و حیاط آن به اندازه ای جا دارد که بتوانم هر روز سال را از حیوانات مجروح مراقبت کنم و امروز دو هفته است که این جفت فلامینگو با هماهنگی اداره محیط زیست مهمان خانه ما هستند و درمان می‌شوند.

این دوستدار محیط زیست با اشاره به فلامینگوهای گوشه حیاط خانه خود، تصریح کرد: یکی از فلامینگوهای مهاجر در مسیر دریاچه بختگان، دچار حادثه شده و با پای شکسته در کوهستان‌های اطراف کاشان سقوط می کند و یکی دیگر از فلامینگوها برای مراقبت از او باقی می ماند تا روزی که یکی از شهروندان آن‌ها را پیدا کرده و به من خبر داد.

تاج الدین افزود: هر پرنده مجروح که به دستم برسد، اول به دامپزشک نشان می‌دهم تا هم بیماری و درمان آن را بشناسم و هم مطمئن شوم که ناقل بیماری به ویژه کرونا نیست و این مراجعه شاید چند مرتبه تکرار شود.

وی در گوشه دیگر از حیاط خانه، یک عقاب زخمی را نشان داد و گفت: این عقاب جوان را، هفته پیش با بال شکسته برای من آوردند که علاوه بر هزینه درمان، باید روزی دو کیلو گوشت بخورد تا سلامت و توان خود را پیدا کند.

این حامی محیط زیست افزود: شغل من لوله کشی ساختمان و خدمات تاسیسات در یک شهر کوچک مثل نوش آباد است، اما بخشی از حقوق خودم را برای حفظ محیط زیست صرف می کنم.

تاج الدین گفت: بودجه سازمان حفاظت محیط زیست به اندازه ای نیست که بتواند جوابگوی درمان پرنده‌های مجروح باشد. بنابراین دوستداران محیط زیست می‌توانند با هماهنگی آن اداره نسبت به مراقبت از پرنده‌های زخم خورده مشارکت کنند.

مقداد جوان تاکنون با هیچ رسانه ای صحبت نکرده و در برابر هیچ دوربینی قرار نگرفته است، زیرا حفظ محیط زیست را وظیفه هر انسانی می داند و این مصاحبه نیز در قالب صحبت های دوستانه به کمک برادرش رضا در یک عصر داغ و بعد از یک روز کاری تهیه شده است.

تاج الدین اظهار کرد: بضاعت و توان من برای حفظ محیط زیست همین اندازه است که سالی چند پرنده مجروح را درمان کنم و سالم به طبیعت برگردانم، در حالی که برخی از شهروندان مسیر کشتار و اسارت آنها را انتخاب کرده اند.

وی گفت: در این مسیر تنها نیست و خانواده اش نیز با صبر و تحمل کنار او هستند و  حتی خواهرش فاطمه که دچار بیماری سندرم داون است از یک کبک پرستاری می کند  که هفت ماه پیش با نوک شکسته پیدا کرده است.

این دوستدار محیط زیست تاکید کرد: دعا کنیم که قطع گیاه و کشتن پرندگان و جانوران برای ما انسان‌ها، عادت و عادی نشود، چراکه بعد از آن، فاتحه یک زندگی سالم در این کشور خوانده شده است.

تاج الدین تصریح کرد: دوست داشتن طبیعت و حفظ محیط زیست باید در جامعه نهادینه شود. وجود حیوانات در کنار انسان ها تعادل طبیعت را حفظ می کند، اما کارهای خودخواهانه و نابخردانه انسان‌ها، این تعادل زیست محیطی را به هم زده و منجر به بیماری و به هم ریختگی محیط زیست شده است.

وی خاطرنشان کرد: دوستی با طبیعت در جامعه باید آموزش داده شود تا بدون دوربین و بدون مامور، نگهبان محیط زیست باشیم. در این سرزمین، همیشه زندگی دوستانه ای بین مردم و حیوانات وجود داشته است و حتی بسیاری از حیوانات در کنار این مردم بوده و در گرما و سرما به مردم پناه آورده اند.ا

ین چنین است که باید همواره برای همه انسان‌های با شرافتی که زندگی خود را برای حفظ مواهب طبیعی صرف می کنند، احترام قائل شده و داستان زندگی چنین زنان و مردانی قصه لالایی کودکان این مرز پرگهر شود.

اهمیت حفظ  محیط زیست، زمانی روشن می شود که باور کنیم نشاط و بالندگی و بقای جامعه انسانی مدیون طبیعت است. از همین رو، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و میثاق نامه ملی ایرانیان در اصل ۵۰ تصریح می‌کند «حفاظت از محیط زیست که نسل‌های امروز باید در آن حیات اجتماعی رو به رشد داشته باشند، وظیفه عمومی تلقی می‌شود.»

اتنهای پیام