به گزارش ایسنا، از طرفی نمی توان به عنوان ابزاری قابل اطمینان به شبکه های اجتماعی و پشت پرده های محتوای تولید شده نگاه  کرد زیرا در این هیاهوی گسترش و بسط، هرگونه بحث و چالش در آستانه همه پُرسی ها به اوج خود می رسد. لذا می طلبد تریبون آزاد ضابطه مند و درچارچوب اصول اجتماعی و سیاسی  به صورت مستمر و برای بیان عقاید، انتقادات، پیشنهادات، نظرات و بعضا چرایی گله مندی ها و دلخوری های اقشار مختلف جامعه از حاکمیت که همان مجموعه دولتمردان و کارگزاران را در بر می گیرد  وجود داشته باشد که افراد آزادانه و بدون دلهره و سانسور حرف خودشان را بازگو کنند.

اما متاسفانه امروزه شاهد هستیم تریبون آزاد صرفا در فصل انتخابات و با عمری کوتاه در اختیار عموم است که به نوعی یک آسیب جدی به شمار می آید.

آزادی تریبون آزاد، خواسته عمومی

"مژده مشایخی" فعال رسانه ای جنوب کرمان در گفت و گو با ایسنا با بیان دیدگاه خود نسبت به جایگاه تریبون آزاد پرداخت و گفت: جمهوری اسلامی ایران با همت مردم البته در سایه رهبری مقتدر به پیروزی رسید و مردم نقش بسیار تعیین کننده ای در به ثمر نشستن این رویداد بزرگ‌ تاریخی کشور ایفا کردند و در راستایو این نقش تاثیرگذار، تمام ارکان و مسئولیت های نظام اسلامی برگرفته از نظر مردم و با رای مستقیم آنها ایجاد شد و حال با این پشتوانه قوی مردمی که در هر شرایطی همواره حمایت خود از انقلاب اسلامی را نشان داده اند، می طلبد تریبون آزاد فقط و فقط مختص روزهای انتخابات نباشد.

وی با بیان این مطلب که "البته بیان دیدگاه های مردم از دریچه تریبون آزاد در موسم انتخابات امری بسیار پسندیده است که مردم به بیان نظرات خود درباره کاندیدای اصلح و مشارکت در انتخابات می پردازند"، اظهار کرد: اما تریبون مردمی اگر همیشه برای بیان دیدگاه و درد و دل این‌ حامیان‌ همیشه در صحنه برقرار باشد می تواند در رسیدن صدای مردم به مسئولان‌ موثر باشد.

خبرنگار هفته نامه رودبار زمین فضای مجازی را یک تریبون مردمی عنوان کرد و افزود: فضای مجازی این روزها دیگر همه مرزها را درنوردیده و  بهترین فضا و تریبون مردمی است که البته در چارچوب قانونی می تواند نقش سازنده ای در نزدیکی هر چه بیشتر مردم و مسئولان و رفع مشکلات آنها و کشور و همچنین در بزنگاه های انتخاباتی، نقشی بسیار موثر بر مشارکت مردم در تعیین سرنوشت خود داشته باشد.

تریبون آزاد محلی برای شنیدن صداهای خاموش

"محمدرضا واحدی" روزنامه نگار و فعال فرهنگی نیز تریبون‌ آزاد را  یک امکان حداقلی برای شنیدن صداهای خاموش و منتقد برای بیان نقطه نظراتشان در جامعه عنوان کرد و گفت: تریبون آزاد که فقط در کشورهای اقتدارگرا و جهان سومی ‌و به شکلی نمایشی اجرا می‌شود  که  همین حرکت نمادین هم فقط در فصل‌  انتخابات برای ایجاد موج های مردمی مجوز اجرا دارد و باز می‌رود تا انتخابات بعدی که باید در این موضوع بازنگری صورت بگیرد.

وی بسترهای ارتباطی جدید را در کم رنگ کردن تریبون آزاد موثر عنوان کرد و افزود: البته روز به روز این حرکت‌های سمبولیک کم‌رنگ تر و امکان کنترل آن از سمت دولت ها و حکومت ها  کمتر می شود و وقتی در لایوهای اینستاگرام هر دو نفری از هر دو تفکری می‌توانند بدون محدودیت مناظره کنند و خود را به قضاوت عمومی بگذارند یعنی نقش تریبون آزادهای نمایشی کم و کمتر شده است.

این فعال سیاسی گفت: قطعا دنیای امروز و دنیای فردا متعلق به کسانی است که حرفی برای گفتن داشته باشند چون محدودیت های ارتباطی جایی در دنیای جدید ندارند.

 تریبون آزاد باید زبان اقشار ضعیف باشد

"یوسف فاریابی" دانشجوی دکتری پژوهش هُنر دانشگاه اصفهان و بازیگر نمایش های طنز با مضامین اجتماعی از تریبون آزاد چهار ساله انتقاد کرد و گفت: در بحث انتخابات متاسفانه ما هر چهار سال یک بار شاهد برپاشدن تریبون هایی در سطح شهرها هستیم و سوال من به عنوان یک شهروند همیشه این بوده که چرا تریبون ها آزاد زمان انتخابات  سر هر کوچه و خیابان جویای احوال مردم می شوند و به اعتقاد من نام این تریبون را باید تریبون سانسور و ترس گذاشت. زیرا تریبونی که بغض درد و ناله در صدای شهروندش نهفته است که دوست دارد آزادانه حرف بزند اما یک ترس عمیق در نگاهش است.

وی در ادامه مطلب فوق و تشریح دیدگاه افکار عمومی نسبت به تریبون آزاد افزود: کسی که حرف می زند خیلی دوست دارد صدایش پخش شود و شاید این مسئله را دیده باشید اولین حرفی که هر شهروند پشت تریبون آزاد می گوید این است که  حرف من پخش می شود؟ و وقتی به عمق معنای این کلمه نگاه می کنیم یک سرخوردگی درونی در شخصیت هر شهروند دیده می شود.

فاریابی برپایی مستمر تریبون های آزاد را در قدرت تکلم و بیان مردم موثر عنوان کرد و گفت: آنقدر  مردم  در یک سکوت سنگین زندگی کرده اند که قدرت بیان در آنها  کم رنگ  شده و این مسئله به خصوص در اقشار  ضعیف جامعه بیشتر دیده می شود و در حالی یک جامعه وقتی پویا می شود که قدرت تکلم و بیان  مردم به همراه اعتماد به نفس و حس مطالبه گری آنها بالا برود و در نقطه مقابل خواسته های مردم،  نیاز به مسوولانی داریم که گوش شنوا داشته باشد.

این فعال فرهنگی و اجتماعی با نگاه نقادانه نسبت به مناظرات انتخاباتی گفت: متاسفانه عنصر غالب امروز ما بی تفاوتی به وضع موجود هست و هر چقدر پیش می رویم متوجه می شویم که گوهر ارزشمندی به نام صداقت گم شده و فضای کذب، حُب پست و مقام آنقدر پررنگ شده که هر کسی پای مناظرات انتخاباتی می نشیند، مطلبی عایدش نمی شود و مجدد به دنیای شخصی خودش پناهنده می شود و این که چگونه غذای شب فرزندش را فراهم کند.

وی  تلخ ترین قهر تاریخ  را  قهری دانست  که  مردم با مسئولینی دارند  که صدای آنها را نمی شنوند.

انتهای پیام