مشکلات خانوادگی، سختگیری در انتخاب همسر، نداشتن خواستگار مناسب و مانع انگاری تحصیلات از جمله عوامل بازدارنده دختران از ازدواج است.

شاید باید بخشی از مسئله افزایش سن ازدواج را در تغییرات فرهنگی و اجتماعی جستجو کرد. تغییراتی که گاهی تبدیل به موانع می‌شوند. تغییر نگاه جوان‌های امروزی به زندگی مشترک، تحصیلات بیشتر و رفاه بالاتر به خودی خود تغییر مثبتی است؛ اما در صورتی که مانع ازدواج شود، تبدیل به تغییری آسیب‌زا خواهد شد و باید آن را مدیریت کرد.

مدیریت کردن تغییرات فرهنگی و اجتماعی، به معنی حذف یک نگرش یا ایده آل نیست، بلکه این تحولات باید به گونه‌ای به کار بسته شود که به دیگر اهداف و هنجارهای اجتماع صدمه‌ای وارد نکند.

خانم 38 ساله‌ای که به منظور فریز تخمک به مرکز فوق تخصصی درمان ناباروری جهاد دانشگاهی واحد استان قم مراجعه کرده بود علت این اقدام خود را نداشتن خواستگار و عدم موفقیت در انتخاب زوج مناسب و ترس از ناباروری عنوان کرد.

این خانم 38 ساله که تمایلی به افشای نام خود نداشت بیان کرد: با توجه به شرایط جامعه امروزی ازدواج برای جوانان سخت شده و با توجه به تحقیقاتی که کردم و متوجه شدم خانم‌ها توان باروری را تا سن محدودی دارند.

وی ادامه داد: تعریف مرکز درمان ناباروری جهاد دانشگاهی قم را خیلی شنیده بودم و وقتی ایده‌ام را برای فریز تخمک با یکی از دوستانم در میان گذاشتم مراجعه به این مرکز را به من پیشنهاد داد.

وی با بیان این که کارکنان مرکز درمان ناباروری دقیق و درست او را راهنمایی کرده‌اند گفت: می‌دانم که تخمک فریز شده سال‌ها ماندگاری دارد و از محاسن و مضرات آن آگاهم، اما تصور می‌کنم فریز تخمک نسبت به درمان‌های آینده بسیار به صرفه‌تر است؛ زیرا نمی‌خواهم اقدام یا تصمیم عجولانه‌ای برای ازدواجم بگیرم و تا زمانی که توان مالی داشته باشم فریز تخمک را ادامه خواهم داد.

مسئله تحول زندگی‌های کنونی به خصوص در شهرهای بزرگ، مهاجرت‌ها، گسستگی‌های قومی و فرهنگی و نبود ارتباط‌های محلی، باعث شده که فرصت‌های شناخت خانوادگی در بین خانواده‌ها کم شود؛ بنابراین خواستگارهای مناسب با شرایط خانوادگی دختران کم می‌شود. به خصوص که دختران امروزی بیشتر اجتماعی، مستقل و تحصیل کرده هستند و دیگر نمی‌توانند با چهارچوب‌های سنتی قدیمی ازدواج کنند؛ بنابراین به دنبال پسرانی هم کفو خود می‌گردند که شاید به سادگی پیدا نشوند.

انصراف از ازدواج با عواملی همچون افزایش سطح تحصیلات، درآمد و نقل مکان مرتبط است. نتایج بررسی در ایران نشان می‌دهد که گرایش به تحصیلات صرفاً 2 تا 3 سال به افزایش میانگین سن ازدواج منجر می‌شود.

همچنین در دختران با تحصیلات بالا احتمال ازدواج با پسران هم ردیف -از لحاظ تحصیلی- پایین می‌آید و در صورت رعایت نکردن تناسب تحصیلی در انتخاب، ممکن است به تفاوت فکری و تفاهم کمتر در زندگی بینجامد.

ازدواج‌های دانشجویی و ترغیب جوانان به ازدواج در دوران تحصیل، با تأکید بر تعدیل خواسته‌ها و توقعات فرد و خانواده از زندگی مشترک و اتخاذ تدابیر خاص می‌تواند به حل عمده این مشکل کمک کند.

انتهای پیام