به گزارش ایسنا، این کتاب که به چاپ دوم رسیده است، با نامی که برگرفته از «امراه تمشی فی داخلی»، یکی از شعرهای این مجموعه است، به فارسی در ۱۶۸ صفحه برگردان و توسط نشر گویا منتشر شده است و مجموعه‌ای از آثار عاشقانه، سیاسی و اجتماعی شاعر را دربر می‌گیرد.
در معرفی کتاب «زنی در من قدم می‌زند» می‌خوانیم: نزار قبانی در عین پیشرو بودن و تلاش برای بیان مضامین و اندیشه‌های امروزین، مشربی صوفیانه داشت و به عرفان ایرانی بسیار عشق می‌ورزید. او به مذاهب مختلف احترام می‌گذاشت و در شعرش از نمادهای شیعی نیز بهره می‌برد. نزار قبانی در آثارش عشق به اندیشه‌های عطار، مولانا و ابن عربی را نشان می‌دهد و با آن‌که دیپلمات بوده و سال‌ها در کشورهای غربی زیسته اما بر خاستگاه شرقی خود تاکید زیادی دارد.
او عاشقانه‌نویسی را به عنوان زمینه سرودن برگزیده اما در لابه‌لای این گفتمان، عقیده و ایده‌های خود را بیان می‌کند. از دوری انسان‌ها گله می‌کند، از استبداد جهان عرب می‌نالد و حاکمان را به شلاقِ انتقاد می‌گیرد.
در این مجموعه، یدالله گودرزی در ترجمه سعی کرده به زبان شاعرانه و ساده نزدیک شود و تازگی و غافلگیری در دریافت ِمضمون ِشعری را رعایت کند.
شعری از این کتاب:
«تو آخرین سرزمینی
باقی‌مانده در جغرافیای آزادی!
تو آخرین وطنی هستی که از ترس و گرسنگی ایمنم می‌کند!
و میهن‌های دیگر مثل کاریکاتورند
شبیه انیمیشن‌های والت دیسنی
و یا پلیسی‌اند
مثل نگاشته‌های آگاتا کریستی.
تو واپسین خوشه
و واپسین ماه
واپسین کبوتر،
واپسین ابر
و واپسین مَرکبی هستی که به آن پیوسته‌ام
پیش از هجوم تاتار!
تو واپسین شکوفه‌ای هستی که بوییده‌ام
پیش از پایانِ دورانِ گل
و واپسین کتابی که خوانده‌ام
پیش از کتاب‌سوزان،
آخرین واژه‌ای که نوشته‌ام
پیش از رسیدن زائرانِ سپیده
و واپسین عشقی که به زنی ابراز داشته‌ام
پیش از انقضای زنانگی!
واژه‌ای هستی که با ذره‌بین
در لغت‌نامه‌ها به دنبالش می‌گردم...»
انتهای پیام
نظرات