امین رضایی نژاد در گفت‌وگو با ایسنا در ارتباط با منافع دولت پاکستان از حاکمیت طالبان در افغانستان و وجود بی ثباتی و ناامنی در این کشور گفت: پاکستان تمایلی ندارد که یک دولت باثبات و فراگیر در افغانستان ایجاد شود چرا که به خوبی می داند که اگر چنین اتفاقی صورت بگیرد و دولت باثباتی در افغانستان بوجود آید یک چالش حقوقی بزرگ در مورد مرزهای دو کشور ،بین اسلام آباد و کابل ایجاد خواهد شد و دولت افغانستان این موضوع را به صورت جدی پیگیری می کند.

وی با اشاره به اختلافات افغانستان و پاکستان در مورد خط و یا مرز دیورند و اینکه افغانستان این خط را  به عنوان مرز بین المللی دو کشور  قبول ندارد و پاکستان اصرار بر این دارد که این منطقه خط مرزی دو کشور است، گفت: اگر دولتی با ثبات در افغانستان ایجاد شود قطعا  در قالب یک کار دیپلماتیک این موضوع را پیگیری می کند و این مسئله ای است که دولت پاکستان نمی خواهد تحقق پیدا کند. پاکستان حتی حاضر است از منافع اقتصادی از جمله منافع ترانزیتی در افغانستان بگذرد و چشم پوشی کند تا این مسئله مطرح نشود.

وی ادامه داد: از طرف دیگر باید به این موضوع توجه داشت که بخشی از جریان طالبان در افغانستان از بومیان پاکستان هستند و اگر طالبان در افغانستان حاکم شود این تفکیک به چشم نمی آید و آن ها در راستای منافع دولت پاکستان حرکت می کنند.  دولتمردان در اسلام آباد معتقدند که فرماندهانی از طالبان که اهل پاکستان هستند می توانند منافع این کشور را در افغانستان پیگیری کنند و در همین چارچوب تحقق منافع خود در افغانستان را در بی ثباتی در افغانستان و کنترل امور در دست طالبان می بیند.

وی در پاسخ به این سوال که آیا این امکان وجود دارد که به مانند دوره قبل پاکستان از جمله کشورهای پیشتازی باشد که طلبان را در افغانستان به رسمیت بشناسد، گفت: طبق برخی از اخبار منتشر شده به نظر می رسد که عربستان سعودی در حال حاضر اولین کشوری است که در دوره جدید طالبان را به رسمیت شناخته است ولی از طرف دیگر براساس برخی از اخبار به نظر می رسد اولین سفر خارجی به افغانستان در دوران جدید سفر آقای قریشی وزیر خارجه پاکستان به کابل است و در واقع این مسئله نشان می دهد که پاکستانی ها تعجیل دارند تا هر چه زودتر از طریق شبکه حقانی که بخشی از نیروهای نظامی طالبان هستند فضا را به نفع خود مدیریت کنند و اجازه ندهند که طالبان از مداری که آن ها می خواهند خارج شوند.

انتهای پیام