به گزارش ایسنا،  گاردین می نویسد: "در نهایت تنها هفت دقیقه طول کشید تا جو بایدن رئیس جمهور آمریکا نمک به زخم روابط ترک خورده‌اش با رهبران اروپایی پاشیده و در یک ویدیو کنفرانس به آنها بگوید که ضرب الاجل ۳۱ اوت برای باقی ماندن سربازان آمریکایی در کابل را تمدید نخواهد کرد؛ مساله ای که مقامهای فرانسه، ایتالیا و به ویژه انگلیس از او خواسته بودند. این در حالی است که بایدن در ماه ژوئیه بر ضرب الاجل ماه اوت که پیشتر توسط دونالد ترامپ در سال ۲۰۲۰ برای خروج از افغانستان تعیین شده بود تاکید کرده بود، تصمیمی که رئیس جمهور آمریکا به عنوان یک کار انجام شده به همکاران خود در اتحادیه اروپا ابلاغ کرد.

برای اروپا این اتفاق یک بیداری ناگهانی و فرصتی برای ارزیابی مجدد عاقلانه بوده است. شارل میشل در ۲۵ مارس به بایدن فرصت سخنرانی خطاب به نشست شورای اروپا را داد و او تبدیل به اولین رهبر خارجی شد که از ۱۱ سال قبل و بعد از باراک اوباما، این افتخار را پیدا می کند. بایدن گفته بود سیاست خارجی‌اش تنها به اندازه سیستم ائتلافهایش، سپر واقعی جمهوری، قدرمند خواهد بود و اروپا در بطن آن سیستم خواهد بود.

میشل رئیس شورای اروپا به بایدن گفت: آمریکا بازگشته و ما خوشحالیم که شما بازگشته‌اید. ما در کنار یکدیگر می‌توانیم نشان دهیم که دموکراسی‌ها برای محافظت از شهروندان، حمایت از منزلت و ایجاد موفقیت مناسب‌ترین هستند.

اروپایی‌ها امیدوار بودند که بایدن آسیب ایجاد شده از بابت مدیریتش بر روند خروج از افغانستان را تصدیق کرده و به این منظور دست کم قبول کند که سربازان آمریکایی ممکن است فراتر از ضرب الاجل ۳۱ اوت یک یا دو روز دیگر بمانند اما این امید کمرنگ شده است.

طالبان روز دوشنبه در نشستی مستقیم با ویلیام برنز، مدیر سازمان سیا و مسئول کانال پشتی، تاکید کرد که این ضرب الاجل باید رعایت شود و این تاکید از دیدگاه آمریکا به معنی این است که ریسک یک رویارویی نظامی یا یک بمب‌گذاری انتحاری تروریستی از سوی داعش در فرودگاه کابل بسیار بالا است.

پنتاگون همچنین گفت که سرعت جمع و جور کردن عملیات خروج به حدی است که احتمالا همه شهروندان آمریکایی تا پایان این هفته با هواپیما خارج خواهند شد. تنها بارقه امید این است که یک فرودگاه اداره شده توسط غیرنظامیان در داخل افغانستان احتمالا بعد از آن ضرب الاجل و احتمالا تحت مدیریت ترکیه مورد استفاده قرار بگیرد و آلمانی ها بیشتر از همه از این موضوع حمایت کرده و دومینیک راب، وزیر خارجه انگلیس هم در گفتگوها با نمایندگان پارلمان انگلیس به آن اشاره کرد.

از برخی لحاظ تصمیم بایدن بعد از آنکه او پایبندی به توافق اولیه دونالد ترامپ با طالبان به تاریخ فوریه ۲۰۲۰ را اعلام کرد، نتیجه منطقی است. طالبان پیروز شده و غنایم به طرف برنده تعلق می گیرد.

اما تصمیم بایدن بعد از درخواست علنی بوریس جانسون از رئیس جمهور آمریکا برای تمدید این ضرب الاجل دیگر چیز چندانی برای جانسون باقی نمیگذارد.

او با گرفتن ژست شجاعت بعد از آن گفت: شرط شماره یک که ما بر آن تاکید می کنیم برقراری عبور امن فراتر از سی و یکم و فراتر از این فاز اولیه، برای آنهایی که خواستار ترک افغانستان هستند، است.

اما طالبان گفته نمی خواهد بیشتر از آن شهروندان افغانستان کشور را ترک کنند، هیچ قولی برای یک نقشه راه مربوط به عبور امن نداده، و به هر ترتیب، میچل باچله، کمیسیونر حقوق بشر سازمان ملل مدعی شده که بر اساس یک سری گزارشهای معتبر طالبان هم اکنون وعده‌هایش در زمینه اجتناب از تلافی جویی را نقض کرده است. یک امر مسلم این است که از الان تا ۳۱ اوت، آنچه که نخست وزیر به عنوان "صحنه‌های آزار دهنده" در فرودگاه توصیف کرد، هر چه بیشتر وجود خواهند داشت.

بنا بر این این سوال مطرح است که آیا غرب که عملات در جنگ شکست خورد، می تواند به نحوی به بازیابی صلح پرداخته و بر دولت هنوز شکل نگرفته طالبان اعمال نفوذ کند.

جانسون با حالتی پریشان و مغموم بعد از نشست گروه هفت گفت: وقتی مساله مربوط به تعامل با طالبان و تعامل با دولت در افغانستان باشد، ترکیب دقیق این دولت هر طور که باشد گروه هفت اهرم بزرگی بر آن دارد. او در پاسخ به این که غرب چه اهرمی دارد به خارج کردن پولها از انسداد اشاره کرد.

اما غرب دیگر تعیین کننده نیست و تنها می تواند به جعبه ابزار آشنای مشروط کردن اعطای پول، وام، کمک و حتی تحریمها که در بیانیه گروه هفت به آن اشاره نشد متوسل شود.

در بیانیه مذکور تصریح شد: ما احزاب افغان را بر اساس عملکردشان قضاوت می‌کنیم ، نه بر اساس کلمات. به طور خاص ، ما تأکید می کنیم که طالبان در قبال اقدامات خود در جلوگیری از تروریسم ، در مورد حقوق بشر ، به ویژه در مورد زنان ، دختران و اقلیت ها و پیگیری یک حل و فصل سیاسی فراگیر در افغانستان ، پاسخگو خواهند بود. مشروعیت هر دولت آینده بستگی به رویکردی دارد که اکنون برای حفظ تعهدات و تعهدات بین المللی خود برای تضمین افغانستان باثبات اتخاذ می کند.

اما اینها مطالباتی هستند که غرب ماه ها در جریان مذاکرات بی ثمر در دوحه نزد طالبان مطرح کرده بود.

با این وجود دیپلماتهای غربی به طرزی شگفت انگیز همچنان امیدوار هستند که طالبان به اهرم پاسخ دهد حتی با وجود اینکه جستجوی یک دهه‌ای برای یک نسخه میانه روی طالبان یک خیال باطل بوده است."

انتهای پیام