به گزارش ایسنا، روزنامه نیویورک تایمز در یادداشتی می‌نویسد: پاکستان در ظاهر شریک آمریکا در جنگ علیه القاعده و طالبان بود. اما این رابطه از همان نخست و پس از ۱۱ سپتامبر ناشی از دوگانگی و علایق تقسیم شده بود. سرویس اطلاعات پاکستان در طول جنگ ۲۰ ساله در افغانستان، از دارایی‌های طالبان در داخل پاکستان محافظت می‌کرد.

در حال حاضر پاکستان، به همراه روسیه و چین به پر کردن فضای مورد نیاز آمریکایی‌ها کمک می‌کند. از زمان تصرف کابل توسط طالبان، سفارتخانه های این سه کشور باز مانده است.

اما "رابرت ال. گرنیر"، مقام سابق سی.آی.ای در پاکستان می‌گوید: اسلام آباد باید مراقب خواسته‌های خود باشد.

او ادامه می‌دهد: اگر طالبان افغانستان رهبران این کشور شوند که احتمالش هم وجود دارد، پاکستان خودش را به آنها مرتبط و متصل خواهد کرد.

یک دولت تحت کنترل طالبان در مرز  پاکستان بدون شک طالبان و دیگر شبه‌نظامیان را در این کشور جسور خواهد کرد. در کنار حفظ ثبات زرادخانه هسته‌ای پاکستان، آمریکایی‌ها اکنون انگیزه کمتری برای رویارویی با پاکستان دارند.

و سوالی که در اینجا پیش می‌آید، این است: پاکستان با کشوری سقوط کرده و از هم پاشیده، چه باید کند؟

انتهای پیام