به گزارش ایسنا به نقل از ایندیپندنت، جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا در حال قصه خواندن برای کودکان مدرسه‌ای بود. تونی بلر در اتاق هتل در حال آماده شدن برای سخنرانی‌اش بود و دونالد ترامپ از پنجره اتاقش در برج ترامپ بیرون را تماشا می‌کرد.
حالا پس از بیست سال، نگاهی داریم به نحوه برخورد برخی از برجسته‌ترین رهبران جهان در روز حادثه.
جورج دبلیو بوش
ماجرای آقای بوش در روز ۱۱ سپتامبر به طور خاص معروف شده است. در آن صبح ماه سپتامبر، این رئیس‌جمهور نسبتا تازه به قدرت رسیده در برنامه عکس گرفتن با دانش‌آموزان کلاس اول در مدرسه‌ای در فلوریدا و مشغول مشارکت در خواندن کتاب «بز خانگی» بود.
پیش از ورود بوش به کلاس درس، به او خبر دادند هواپیمایی با یکی از برج‌های دوقلو برخورد کرده است، البته در این مرحله اغلب افراد معتقد بودند این اتفاق تصادفی بوده است. بوش مشغول شنیدن کتاب‌خوانی بچه‌ها بود که یکی از دستیارانش در گوش او گفت برج دوم نیز مورد اصابت قرار گرفته است. حالا دیگر مشخص بود که به کشور حمله کرده‌اند.
بوش هم‌چنان سر جایش نشست تا پس از ۷ دقیقه تمرین کتاب‌خوانی به پایان برسد. سپس چندین دقیقه صرف تقدیر از مهارت خواندن بچه‌ها و گرفتن چند عکس با آن‌ها و معلمانشان کرد. گزارشگری از او پرسید خبر حملات را شنیده است یا نه و او در جواب گفت: «بعدا در این باره صحبت خواهم کرد.»
سه سال بعد، وقتی مایکل مور از تصاویر آن لحظه در مستند سال ۲۰۰۴ خود به نام فارنهایت ۹/۱۱ استفاده کرد، آن واکنش خونسردانه به دردسر سیاسی برای بوش تبدیل شد.
بوش گفت فقط کوشیده خود را قوی نشان دهد. او گفت: «نمی‌خواستم کودکان را به وحشت بیاندازم. قصدم القای حس آرامش بود.»
تونی بلر
تونی بلر، نخست‌وزیر وقت بریتانیا، در اتاق هتلی مشغول مرور متن سخنرانی‌اش برای کنگره اتحادیه‌های صنفی بود که مشاورش، آلستر کمپبل، سراسیمه وارد اتاق شد و مصرانه از او خواست تلویزیون را روشن کند. گزارش‌های خبری حاکی از برخورد هواپیمایی به برج شمالی مرکز تجارت جهانی بود. برج جنوبی را ۱۷ دقیقه بعد زدند.
به گفته کمپبل، نخست‌وزیر به سرعت متوجه اهمیت آن تصاویر و حیاتی بودن آن لحظه در عرصه جهانی شد. تصمیم بلر بر این شد که بریتانیا از هر اقدام ایالات متحده در آن رابطه حمایت کند.
کمپبل در خاطراتش نوشت: «تونی بلر گفت باید به ایالات متحده کمک کنیم، نباید آن‌ها را تنها بگذاریم وگرنه احساس می‌کنند محاصره شده‌اند و به چشم حمله نظامی به این واقعه نگاه خواهند کرد.»
بلر در سخنرانی همان روز خود گفت: «ما اینجا در بریتانیا شانه به شانه دوستان آمریکایی خود ایستاده‌ایم.» این اعلام همبستگی بعدها زمینه حمایت او از حمله دولت بوش به عراق را فراهم کرد.
هیلاری کلینتون
هیلاری کلینتون در سال ۲۰۰۱ سناتوری تازه‌کار بود که از نیویورک به مجلس سنا راه یافته بود. تازه از خانه‌اش در واشنگتن دی‌سی عازم محل کار شده بود که خبر حمله به مرکز جهانی تجارت را شنید. وقتی به ساختمان کنگره رسید مشغول تخلیه آن بودند.
کلینتون سال‌ها بعد در مصاحبه با خبرگزاری سی‌ان‌ان گفت: «کارکنان ارشد دفترم را جمع کردم. سردرگم و غم‌زده فقط به هم نگاه می‌کردیم. چیزی نگذشت که باخبر شدند هواپیمای دومی هم به برج دیگر ساختمان اصابت کرده است.»
کلینتون با یادآوری آن روز می‌گوید: «هرچه سریع‌تر تلویزیونی فراهم کردم تا ماجرا را دنبال کنم. اوضاع ناگواری بود.»
او روز بعد با هواپیما راهی نیویورک شد و با بازماندگان حادثه دیدار کرد و ساعاتی را با نخستین امدادگران کف خیابان گذراند.
کلینتون گفت: «به چشم خودمان پرده سیاه دود را دیدیم که کل جزیره (مانهاتان) را فرا گرفته بود. هرچندگاه یکی از نیروهای آتش‌نشانی از درون این پرده دود بیرون می‌آمد. تصویر یکی از آن‌ها هیچ‌وقت از یادم نمی‌رود که تبرش را پشت سرش روی زمین می‌کشید. با چشم خودم نمایی از جهنم را دیدم.»
دونالد ترامپ
ترامپ در واقع در همان روز حملات یازده سپتامبر با ایستگاه تلویزیون دبلیو.دبلیو.او.آر تماس گرفت و روایت خود از یازده سپتامبر را تعریف کرد.
رئیس‌جمهور آینده ایالات متحده گفت: «پنجره‌ای دارم که درست روبه‌روی مرکز تجارت جهانی است و این انفجار بزرگ را دیدم.» به گمان منظورش چشم‌اندازی بود که از برج ترامپ می‌دید.«چند نفر بودیم. راستش اصلا باورم نمی‌شد.»
او گفت: «به نظرم آنچه ماجرا را بدتر می‌کند این است که سالیان سال این ساختمان درست جلو چشمم بود. ساختمان امپایر استیت در پیش‌زمینه و مرکز تجارت جهانی در پس‌زمینه. حالا دیگر هیچ چیز جلو چشمم نیست. به کلی از بین رفته است. دشوار بتوان باور کرد.»
بعد ترامپ در کمال تعجب در همان مصاحبه درباره ارتفاع یکی از ساختمان‌های خودش صحبت کرد و به دروغ ادعا کرد باتوجه به فرو ریختن برج‌های دوقلو این ساختمان بلندترین ساختمان در مرکز منهتن شده است.
ترامپ به شبکه دبلیو.دبلیو.او.آر گفت: «عجب مکالمه تلفنی جالبی شد. می‌خواهم بگویم ساختمان ۴۰ وال‌استریت دومین ساختمان بلند مرکز منهتن بود. در واقع پیش از ساختن مرکز تجارت جهانی بلندترین ساختمان بود. بعد که مرکز تجارت جهانی را ساختند دومین ساختمان بلند شد و اکنون بلندترین ساختمان است.
اما بر اساس چندین واقعیت‌سنجی که بعدها انجام شد چنین ادعایی صحت نداشت.
انتهای پیام
نظرات