به گزارش ایسنا، همایون شجریان در ابتدای توضیحی که برای تصنیف «شباهنگ» آورده، به بیتی از غزل سعدی اشاره کرده است:

«با این در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود»

متن این تصنیف که با صدای همایون شجریان و همراهی مژگان شجریان ارائه شده است، به شرح زیر است:

تو ای مرغ حق٬ ای فسانه به شب
نگه کن که جانم رسیده به لب
که من همچو تو وامانده ام به شب و تنهایی
به ویرانه‌ام بنشسته‌ام که مگر بازآیی
ای مرغ حق افسانه‌ی ویرانه‌هایی
ویرانه‌ای شد قلب من امشب کجایی
تا سر کند سوزِ درون نایِ دل من
بنشین دمی بر بامِ من سر کن نوایی
غمِ تلخ شب را تو میدانی
که در شهر شب‌ها نوا خوانی
بمان با من امشب که دلتنگم
چرا از شبِ من گریزانی
به ویرانه‌ی من بنشین
مرا از غمِ دل برهان
بخوان نغمه‌ای در دل شب
مرا سوی مستی بکشان
همدم شب‌هایی در غمِ تنهایی بیا٬ بیا
غمِ تلخ شب را تو میدانی
که در شهر شب‌ها نوا خوانی
بمان با من امشب که دلتنگم
چرا از شبِ من گریزانی

در ادامه بخشی از این قطعه را شنونده باشید:

سایر عوامل تولید و نوازندگان تصنیف «شباهنگ» عبارتند از:

آهنگ: سلیم فرزان
شاعر: نامشخص
تنظیم برای ارکستر: غلامرضا صادقی

نوازندگان سازهای ایرانی:
کمانچه: سعید فرج پوری
تار: آزاد میرزاپور
تمبک: همایون شجریان
سولیست ویلن : پدرام فریوسفی

نوازندگان ارکستر:
ویلن: پدرام فریوسفی، میثم مروستی، نیلوفر محبی، امین عطایی
ویلن التو: پدرام فریوسفی، میثم مروستی
ویلنسل: آتنا اشتیاقی و یاسمن کوزه گر
کنترباس: هادی اسماعیلی و فرشید پاتینیان

ضبط سازهای زهی: استودیو صبا
کاوه عابدین ـ مرجان معصومی
ضبط آواز و سازهای ایرانی: استودیو ترانه، استودیو کوبانگ حامد پورساعی
میکس و مسترینگ: غلامرضا صادقی

عکس : افسانه شجریان
طراح کاور : جواد قاسمی

به گزارش ایسنا، محمدرضا شجریان ـ استاد آواز ایران ـ پنجشنبه، ۱۷ مهر ماه سال ۹۹، پس از یک دوره طولانی مبارزه با بیماری، در سن ۸۰ سالگی دار فانی را وداع گفت.

انتهای پیام