حسینی‌پور در پاسخ به این پرسش که چقدر به اهدافی که از پیش تعیین کرده بود، رسیده است؟ گفت: «بحث کرونا که یک مقوله سراسری بود خیلی مانع ایجاد کرد. از طرفی من در شرایطی آمدم که پایان سال دولت بود و شاید نتوانستم خیلی از چیزهایی که مدنظرم بود را عملی کنم؛ مثل ثبت و ضبط تجربه هنرمندان پیشکسوت در قالب کتاب، فیلم‌های مستند و پادکست.»

او همچنین اضافه کرد: «بخشی از اهداف ما عملی شد اما بخش دیگری را به دلیل شرایط مالی نتوانستیم آنطور که باید و شاید انجام بدهیم.»

حسینی پور با تاکید بر اینکه هنرمندان پیشکسوت نیاز به توجه، احترام و محبت دارند، خاطرنشان کرد: «در طول یک سال گذشته از فروردین تا به امروز، ۴۰ نفر از هنرمندان عضو موسسه را از دست دادیم که بخشی به دلیل ویروس کرونا بود و بخش دیگر به دلیل بیماری‌. این ۴۰ نفر از سرآمدان ما محسوب می‌شدند که از حوزه‌های مختلفی بودند. ما در این مدت سعی کردیم کنار خانواده‌هایشان قرار بگیریم و تسلایی برای آنان باشیم.»

وی در آخر به مشکل بزرگ هنرمندان پیشکسوت در مورد میراث آنان اشاره کرد و گفت: «یکی از مشکلاتی که در این مدت احساس کردم واقعا برای هنرمندان پیشکسوت وجود دارد، بحث میراث این هنرمندان و میراث‌بانی از آثار آنان است. متأسفانه برخی از این هنرمندان وارث یا میراث‌بانی ندارند و آثار آنان به مرور زمان از بین می‌رود.»

حسینی‌پور اضافه کرد: «همیشه تقاضای من از هنرمندان این است که در زمان حیاتشان آثارشان را در اختیار کتابخانه ملی قرار دهند؛ چراکه این آثار بخشی از تاریخ و فرهنگ کشور محسوب می شود.»

انتهای پیام