«چهار کوه»، نماد شهر علویجه و یکی از کوهساران بکر در شمال این شهر است. در انتهای شمالی «چهار کوه»، کوهستان‌های دیگر زاگرس با هم برخورد کرده و تنگه‌های اعجاب‌انگیزی از جمله «تنگه برزین» شکل گرفته است.

محلی‌ها در تعاریف خود از این منطقه کوهستانی، آن را مسیر سیلاب‌های تاریخی عنوان کرده‌اند که سختار دره و تنگه‌هایش همواره در مدیریت و کنترل طبیعی این بلای طبیعی موفق بوده و شهر علویجه در هر دوره پربارشی در این دامنه کوهستانی از گزند سیل در امان بوده است.

اردیبهشت امسال، برای نخستین بار دلِ یکی از کوه‌های این منطقه، به‌قصد اکتشافِ سنگ تزئینی شکافته شده! آن‌هم توسط اشخاصی که به گفته مردم، از اهالی علویجه نیستند و «تعصبی بر خاک شهرمان ندارد!»، حال‌آنکه «مردم حس نوستالژی به دره برزین دارند و انگار دل خودشان شکافته».

چهار کوه پوشش گیاهی و مراتع ویژه‌ای دارد، به‌واسطه همین پوشش غنی، گله‌داری و دام‌پروری از دیرزمان در دامنه این کوهستان رونق دارد و دامداران منطقه مدعی هستند که «هرسال مجوز چرای دام‌هایشان را اداره منابع طبیعی صادر می‌کرده و امسال اداره صنعت، معدن و تجارت هم در همین اراضی جواز اکتشاف معدن سنگ داده و این یعنی دو مجوز در یک محدوده طبیعی».

در نگاه اول به دو مورد از سه معدن موجود مشخص است که این معادن از حدود تحقیق و اکتشاف خارج شده و به مرحله بهره‌برداری رسیده‌اند و حتی قصد پیشروی و افزایش سطح هم دارند، نکته حائز اهمیت این است که تا روز بازدید از این منطقه(۱۸ آذرماه ۱۴۰۰)، هیچ علامت رسمی نظیر تابلوهای توضیح و معرفی پروژه معدنی در ورودی این معادن نصب نشده و شائبه قانونی بودن فعالیت آن‌ها را ایجاد کرده است.

مردم علویجه مدتی است که قصد گسترش زمینه گردشگری در شهر خود را دارند و طراحی فضاهای شهری و ترمیم بافت‌های قدیمی را به همین دلیل آغاز کرده‌اند، اما در بهار سال جاری فعالیت معدن‌هایی که به گفته آن‌ها توسط «غریبه‌ها» ایجاد شده، نگرانی همگانی ایجاد کرده و آن‌ها را از ادامه فعالیت تا حصول نتیجه و بیرون کردن این غریبه‌ها از کوهستان‌های علویجه بازداشته است.

در چند ماه اخیر، مردم علویجه سعی کرده‌اند تا با راهپیمایی‌های متعدد در دره برزین و کوهپایه‌هایی که زیر تیشه معدن داران قرار گرفته، اعتراض خود نسبت به «تجاوز به کوه‌هایشان» را اعلام کنند، اما معادن همچنان تحت مراقبت و به‌اصطلاح در دوره «خواب» هستند. مردم معتقدند معدن‌کاوها «دست از سر سنگ و کوه‌های علویجه» برنمی‌دارند.

در شرایط کنونی نزدیکی صنایع آلوده‌کننده‌ای همچون کارخانه سیمان، پتروشیمی و ریخته‌گری‌ها، وضعیت هوای علویچه را تحت تأثیر قرار داده و مردم این شهر نگران این هستند که اگر شرایط موجود ادامه پیدا کند و معادن، ذخایر خاک، مراتع و کوهستان‌های منطقه را هم از بین ببرد «آیا جاذبه دیگری برای جذب گردشگر و ایجاد اشتغال برای جوانان این شهر باقی می‌ماند یا خیر».

با توجه به اینکه رشته‌کوه‌ها زاگرس در ضلع شمالی علویجه، خارج از حریم شهری است، شهرداری این شهر، نقش چندانی در پیگیری مطالبه مردمی ندارد، با این‌وجود، شهردار جوان و بومی این شهر معتقد است: «چهار کوه نماد شهر علویجه است و مطالبه و نگرانی مردم این شهر در مورد این طبیعت کوهستانی به‌حق است». 

علی‌اصغر شفیعی، شهردار علویجه با اشاره به نقاط مخفی مانده از دید عموم مردم در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، دره برزین را یک «دره عزیز» برای مردم شهر دانست و افزود: مردم منطقه به بینش کسب‌وکار در حوزه گردشگری رسیده‌اند و قصد احیای بافت کهن شهر را دارند، تا امروز هم شمار زیادی از جوانان، منازل میراثی خود را به روش معماری قدیمی شهر بازسازی و ترمیم کرده‌اند و منتظر جریان پرسود گردشگری داخلی و خارجی بعد از بحران کرونا هستند.

 مهدی اکبری، عضو شورای شهر علویجه نیز با اشاره به مکاتبات صورت گرفته با سازمان صنعت، معدن و تجارت استان، ادامه داد: درنتیجه تجمعات مسالمت‌آمیز انجام شده، اعتراض مردم علویجه به سازمان صنعت، معدن و تجارت رسیده، در این راه امام‌جمعه و بعضی از نمایندگان مجلس هم قول دلجویی و همراهی مردم را داده‌اند و نگرانی آن‌ها از تخریب کوهستان‌های شهرشان را درک کرده‌اند.

حسین توکل، مدیر روابط عمومی سازمان صنعت، معدن و تجارت استان اصفهان در گفت‌وگو با ایسنا، با تأکید بر اینکه منابع طبیعی «اَنفال» و در مالکیت عموم مردم یک سرزمین است، تصمیم‌گیری در مورد آن‌ها را یک امر ملی و در راستای مصلحت جامعه عنوان کرد و افزود: نمی‌توان صرفاً به این دلیل که یک رشته کوه در یک شهر قرار گرفته، ساکنین این شهر سلیقه‌ای عمل کنند و مانع توسعه‌هایی مثل اکتشاف و استخراج معادن شوند.

وی افزود: معادن پتانسیل‌های درآمدی هستند و انواع دولتی یا خصوصی آن‌ها علاوه بر این‌که در بودجه دولت کمک‌رسان هستند، موفقیت آن‌ها نظر سرمایه‌گذاران دیگر را هم به منطقه جلب می‌کند و مردم یک شهر برای پیشرفت و سودآوری شهرشان با سرمایه‌گذاران همکاری هم بکنند.

به گزارش ایسنا، علویجه یک شهر در مسیر شمال کشور به اصفهان است، این شهر به سبب قرارگیری در این مسیر استراتژیک، می‌تواند محل توقف گردشگران و طبیعت‌گردان در سفر به اصفهان باشد و نقش مکمل در سفر آن‌ها را ایفا کند. گردشگری در مناطق تاریخی و طبیعی «توسعه پایداری» برای شهرها و روستاها به‌حساب می‌آید و در شرایط بحرانی کنونی کشور، شاید راه خوبی برای فرار از تخریب بیشتر محیط‌زیست و خرج‌تراشی‌های صنعت برای کشور باشد.

 انتهای پیام