بهمن کاظمی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به انتشار کتاب رساله نوین موسیقی ایران اظهار کرد: من یک روش‌شناس هستم و بر این اساس به اینکه یک چیزی روشمند بوده و چارچوب نظری و بیان علمی داشته باشد، حساس هستم.

وی ادامه داد: همچنین در سال‌های گذشته هزینه‌های برای شناخت موسیقی کشور انجام دادم و در این میان حدود ۴۰۰۰ روستای کشور را پیمایش کردم. با این پیش‌زمینه انتظار و توقعم از فردی که ادعا می‌کند حرف‌های جدیدی برای گفتن دارد، بسیار بالاست.

کاظمی با بیان اینکه آنچه بهروز فخیمی در رساله نوین موسیقی ایران مطرح می‌کند، بر خلاف آن چیزی است که هزاران سال به ما آموزش می‌دادند، تصریح کرد: این مساله مانند آن است در گذشته گفته می‌شد زمین تخت است و سپس فردی آمد و گفت زمین گِرد است.

کتاب به سوالات بی‌پاسخ موسیقی ایران پاسخ داده است

وی خاطرنشان کرد: هنگامی که با این رساله آشنا شده و مطالب آن را مطالعه کردم، نه تنها در برابر آن مقاومت نکردم بلکه بسیار خوشحال شدم که مطالب جدیدی فرا گرفته‌ام و پس از سال‌ها فردی پیدا شده که به سوالات بی‌پاسخ موسیقی ایران پاسخ داده است چراکه ما سال‌ها کتاب‌ها و رساله‌های گوناگون را مطالعه می‌کردیم و به سوالاتی برمی‌خوردیم که پاسخی برای آن وجود نداشت.

این موسیقی‌‍شناس اقوام و ملل بیان کرد: با این حال متاسفانه برخی اعتقاد دارند همین مقدار دانشی که از موسیقی در اختیار داریم، برای ما کافی است.

مقاومت در برابر حرف‌های تازه به یک عادت بد فرهنگی تبدیل شده است

وی با اشاره به اینکه بر اساس آنچه در این کتاب بیان شده، مبنای نظری موسیقی ایرانی باید تغییر پیدا کند، افزود: متاسفانه مقاومتی که در برابر این دیدگاه می‌شود نه ناشی از نقد علمی بلکه به این دلیل است که از ابتدا موضوعات این رساله را نپذیرفته و اصلا به شناخت آن نمی‌پردازند. اگر کسی حرفی برای گفتن داشته باشد، مورد استقبال قرار می‌گیرد اما متاسفانه این موضوع به یک عادت بد فرهنگی تبدیل شده است که کسی که خود را در حوزه‌ای صاحب نظر می‌داند، بدون دلیل و مدرک در برابر افرادی که حرف تازه‌ای بیان می‌کنند، مقابله می‌کند.

کاظمی تصریح کرد: رساله موسیقی نوین ایران خطری برای کسی ندارد و تنها مطالبی را به موسیقی ایران افزوده است. با این وجود در ایران کلمه مقدس نمی‌دانم را دور انداخته‌ایم و تا وقتی این جریان ادامه داشته باشد، نمی‌توانیم پیشرفت کنیم.

تاکنون موسیقی مقامی را به اشتباه تجزیه و تحلیل کرده‌ایم 

این پژوهشگر موسیقی با اشاره به جزئیات رساله نوین موسیقی ایران خاطرنشان کرد: بنیان‌های این رساله از موسیقی مقامی شروع شده و آن را با زبان بین‌المللی نت و منطقی که بر جهان حاکم است، تجزیه و تحلیل کرده است. با مطالعه این موضوع متوجه می‌شویم تاکنون موسیقی مقامی را به اشتباه تجزیه و تحلیل کرده‌ایم.

وی عنوان کرد: ما همواره می‌گفتیم که یک موسیقی مقامی وجود دارد؛ در این میان یک فاصله خالی به وجود آمده که نمی‌دانیم در آن دوران چه اتفاقی برای موسیقی افتاده و سپس به موسیقی دستگاهی رسیده‌ایم. با این حال بهروز فخیمی در رساله نوین موسیقی با تحلیل‌هایی که انجام داده، چگونگی تبدیل مقام‌ها به دستگاه‌ها را شناسایی کرده و آن حلقه مفقوده موسیقی را پیدا کرده است.

کاظمی افزود: اتفاقی که در این خصوص افتاده این است که چون ما در ابتدا با نت موسیقی که توسط لومر فرانسوی ایجاد شد، آشنا شدیم و سپس افرادی همچون وزیری و خالقی آن را به ایران منتقل کردند، متوجه این موضوع نشده‌اند که چگونه موسیقی مقامی به موسیقی دستگاهی تبدیل شده و جایگاه نت‌ها و فواصل چگونه است. بر این اساس لومر به اشتباه نقطه‌ای را موسیقی در نظر گرفته و ما ۱۵۰ سال است که آن را به اشتباه رفته‌ایم و این اشتباه در این کتاب اصلاح شده است.

وی تأکید کرد: در رساله نوین موسیقی ایران ثابت شده که موسیقی غربی کپی ناقصی از موسیقی مقامی است چراکه رسالات موسیقی ایرانی قدیمی‌تر از رسالات موسیقی غربی است و علم از قدیم به جدید راه پیدا می‌کند.

این موسیقی‌‍شناس اقوام و ملل اضافه کرد: جالب اینجاست این موضوع برای اساتید موسیقی اروپا جالب و قابل پذیرش بوده اما برخی صاحب‌نظران کشور روی خوشی به آن نشان نمی‌دهند.

انتهای پیام