سیدصادق زمانی، در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: بعد از کودتای سال ۳۲ یک خفقان سیاسی در فضای کشور حاکم می‌شود و به مرور هم در فضای بین‌المللی و هم در داخل کشور فضایی باز می‌شود و جریان‌های روشنفکری و جریان‌های دانشجویی، بازاریان و حوزه شکل‌ می‌گیرد.

 وی با اشاره به اینکه فضای روشنفکری حاکم بر جامعه بین‌الملل، فضای مارکسیستی است، افزود: در آمریکای لاتین فضا به طور کامل انقلابی اما مارکسیستی است، در عراق و سوریه کمونیست‌ها کودتا می‌کنند و به قدرت می‌رسند، یمن دو پارچه می‌شود، شمال آفریقا و روسیه نیز مشی مارکسیستی بوده و یکی از لوازم این انقلاب‌ها سکولار بودن است.

این استاد دانشگاه عنوان کرد: در کشور ما نیز بین گروهی از افراد اهل علم که صبغه مارکسیستی را یدک می‌کشیدند و به نوعی برای دانشجویان فعال در این حوزه، این امر یک پرستیژ محسوب می‌شد و بخش‌هایی از قرآن که با علم سازگار بود را مورد توجه قرار می‌دادند و سعی می‌کردند که آیات قرآن را با علم ارتباط دهند.

وی ادامه داد: در این دوران این امر محقق شده بود که اگر انقلابی هم شکل گیرد باید مبنای آن مارکسیستی یا ملی‌گرایی باشد اما آنچه را در انقلاب اسلامی می‌بینیم نه مارکسیستی و نه ملی‌گرایی بود و هر دوی آن‌ها به مرور رنگ باختند چراکه بستر جامعه‌ای که به سمت ضد طاغوت و امپریالیسم می‌رفت یک بدنه دینی بود و همه با قرآن مأنوس بودند.

این استاد دانشگاه افزود: گروه‌های مارکسیستی کوچک و بزرگ زیادی در کشور شکل گرفت که با وجود آنکه پشتیبانی کشورهای دیگر را نیز داشتند اما به دلیل اینکه نتوانستند با بدنه جامعه ارتباط برقرار کنند، موفق نشدند. در این دوران مردم معتقد بودند که دین نمی‌تواند جامعه را هدایت کند و به حرکت درآورد اما با توجه به ارتباط انقلابیون با بدنه جامعه می‌بینیم که آنچه جامعه را به حرکت درآورد همین دین بود.

 زمانی بیان کرد: آنچه بر پیشانی انقلاب نقش بسته مبتنی بودن بر دین اسلام و قرآن بود و آن هم در زمانه‌ای که دین را افیون جوامع می‌دانستند و به قول مارکسیست‌ها دین نمی‌توانست جامعه را به حرکت درآورد اما دیدیم که انقلاب اسلامی با پیروی از قرآن نه تنها جامعه ایران را بلکه جهان را به حرکت درآورد.

وی افزود: هرچه انقلاب به سال‌های پیروزی خود نزدیک‌تر می‌شد فاصله آن با سایر گروه‌ها بیشتر می‌شود در نتیجه کم کم این گروه‌ها نه تنها از انقلاب دوری می‌کنند بلکه در مقابل انقلاب اسلامی می‌ایستند و طرد می‌شوند. در این دوران غرب می‌ترسید که انقلاب اسلامی ایران در دامن شرق بیفتد اما در کمال ناباوری و با پیروی از قرآن و شعار «نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی» استقلال خود را حفظ کردند و نشان دادند که جز خدا هیچ مستمسکی نیست.

وی بیان کرد: در یک شرایط جهانی قرار داریم که نگاه به دین یک نگاه مرده است و این نمی‌تواند منشأ تحولی به لحاظ اجتماعی و سیاسی شود، اما در این دوران امام راحل با تکیه بر قرآن یک تحول اجتماعی و سیاسی ایجاد می‌کند و آیات قرآن را در جامعه پیاده می‌کند.

 این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه امام خمینی(ره) در دورانی که بیشترین تمایل به سوی لیبرالیسم و مارکسیسم بود، توانست تمام رقیبان خود را عقب براند، یادآور شد: امام(ره) با نگاه سنتی که حرف تازه‌ای برای گفتن دارد، جنبشی را ایجاد کرد که نه تنها ایران را متحول کرد بلکه هیچ رنگ و بوی مارکسیستی یا لیبرالیستی نداشت.

انتهای پیام