علی امام همام است و خانه‌زاد خداست نه میر متقیان بس، که شاه أرض و سماست شهی که شوکت دین، سایه‌سار شمشیرش فرشته پاش بوسد آنکه دست خداست علی مدار حقیقت، کلیم معراج است به مدح وی چه بلافم که فوق مدح و ثناست علم برافراشته بسیار، گرچه باد فتن علی‌ست کشتی نوح و زمانه غرق بلاست غلام آستان قنبرش چو دریابی یقین رساندت آنجا که آستان خداست ز چشم بوم فتاده‌ست، آفتاب علی خردمند، هوادار رئیس حزب خداست نماند از ره رادان، ضعیف و مستضعف دلیل کعبه شود، علی‌ش قبله‌نماست مرا امید همین بس! به وقت مرگ و حساب رهاند از یأسم و گوید: این سگ ماست