به گزارش ایسنا، در سال ۲۰۰۸ روسیه استقلال آبخازیا و اوستیای جنوبی در گرجستان را به رسمیت شناخت. این مناطق جدایی‌طلب وارد جنگ کوتاهی با گرجستان شدند که مسکو در آن دخالت کرد.
براساس گزارش رویترز به رسمیت شناخته شدن مناطق جدایی طلب در گرجستان از سوی روسیه برای توجیه حضور نظامی نامحدود در شوروی سابق بود. آن زمان و طی پنج روز نیروهای روسیه نیروهای ارتش گرجستان را شکست دادند و تهدید به تصرف پایتخت کردند. به ساکنان دو منطقه مذکور تابعیت روسیه داده شد. گرجستان این دو منطقه را تحت اشغال روسیه می‌داند که اولین طرفی بود که استقلال آن را به رسمیت شناخت. همچنین ونزوئلا، نیکاراگوئه، سوریه و نائورو استقلال این منطقه را به رسمیت شناختند. بعد از این اقدام گرجستان روابط دیپلماتیک را با این کشورها قطع کرد.
جغرافیا و ساکنان
بخش بزرگی از اوستیای جنوبی در رشته کوه‌های قفقاز در مساحتی حدود سه هزار و ۹۰۰ کیلومتر مربع واقع است و حدود ۱۰۰۰ متر بالای سطح دریا قرار دارد. بیشتر اوستیایی‌ها بعد از اینکه به دلیل درگیری مهاجرت کردند در استان‌های جنوبی ساکن هستند. آن‌ها حدود یک سوم ساکنان را قبل از سقوط اتحاد شوروی تشکیل می‌دادند.
اما منطقه آبخازیا در ساحل شرقی دریای سیاه در جنوب رشته کوه‌های قفقاز در مساحتی حدود ۸۶۶۵ کیلومتر مربع قرار دارد. تعداد ساکنان آبخازیا حدود ۲۴۵۰۰۰ نفر است.
چگونه جنبش‌های جدایی طلب آغاز شدند؟
به دنبال اعلام استقلال گرجستان از اتحاد شوروی در سال ۱۹۹۱ تعدادی از جنبش‌های جدایی طلب مورد حمایت مسکو کنترل مناطق آبخازیا و اوستیای جنوبی را بعد از درگیری خونینی که تقریباً دو سال طول کشید در دست گرفتند. این دو منطقه حدود ۲۰ درصد از مساحت گرجستان را تشکیل می‌دهند و محل اسکان گروه‌های نژادی اوستیایی و آبخازیایی بودند. گروه‌های جدایی طلب موجود در این دو منطقه برای تقویت حکومت خودگردان تلاش کردند. این جنبش‌های جدایی طلب برای استقلال از سوی مسکو حمایت شدند.
نزاع و به رسمیت شناخته شدن
به رغم اینکه اوستیای جنوبی بر تمایل خود برای استقلال از طریق همه‌پرسی غیر رسمی که در اواخر ۲۰۰۶ برگزار شد، تاکید کرد؛ اما جامعه بین‌المللی آن را به رسمیت نشناخت و همچنان به صورت قانونی بخشی از گرجستان محسوب می‌شود. در اوت ۲۰۰۸ رئیس جمهوری گرجستان نیروهایی را به پایتخت اوستیای جنوبی با هدف سیطره مجدد بر این منطقه اعزام کرد. به دنبال این اقدام روسیه حملات هوایی را به اهداف گرجستان در آبخازیا و اوستیای جنوبی قبل از درگیری با نیروهای زمینی انجام داد. روسیه با تانک‌ها و نیروهایی در هشت اوت وارد گرجستان شد. در طول پنج روز نیروهای روسیه نیروهای گرجستان را مجبور به عقب نشینی کردند. این نزاع منجر به آواره شدن ۳۵ هزار گرجستانی و کشته شدن ۸۵۰ نفر براساس گزارش کمیته مستقل حقیقت یاب اتحادیه اروپا در سال ۲۰۰۹ شد.
تاریخ مجددا تکرار می‌شود
ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه دوشنبه استقلال مناطق دونتسک و لوهانسک در شرق اوکراین را به عنوان دو جمهوری مستقل به رسمیت شناخت و اسنادی را امضا کرد که براساس آن این دو منطقه دیگر جزو اوکراین نیستند. این اقدام بعد از آن صورت گرفت که رهبران جدایی‌طلب دو منطقه از طریق ویدیو خواهان استقلال شدند و این چیزی است که در سال ۲۰۰۸ در مناطق آبخازیا و اوستیای جنوبی اتفاق افتاد.
جایگاه و ساکنان
مناطق دونتسک و لوهانسک که معروف به اسم منطقه دونباس در شرق اوکراین در نزدیکی مرزهای روسیه واقع است. این منطقه شامل بخش‌هایی از کی‌یف و مناطقی است که جدایی طلبان کنترل آن را بر عهده دارند. بیشتر ساکنان دو منطقه تعدادشان بالغ بر ۳.۶ میلیون نفر است که به دلیل مهاجرت کارگران روسیه بعد از جنگ جهانی دوم به زبان روسی صحبت می‌کنند. در سال‌های اخیر بیش از ۷۲۰ هزار ویزا برای یک پنجم ساکنان منطقه صادر کرده است و این همان کاری است که در سال ۲۰۰۸ در گرجستان نیز انجام داد.
سیطره شورشیان
در سال ۲۰۱۴ جدایی طلبان مورد حمایت روسیه در مناطق دونتسک و لوهانسک کنترل ساختمان‌های دولتی را در دست گرفته و این دو منطقه را دو جمهوری مردمی مستقل اعلام کردند. این اقدام بعد از آن صورت گرفت که روسیه شبه جزیره کریمه در اوکراین را به اراضی خود ملحق کرد. از آن زمان بیش از ۱۴ هزار تن در درگیری‌های منطقه دونباس بین جدایی‌طلبان مورد حمایت روسیه و نیروهای اوکراین کشته شدند. اوکراین و غرب روسیه را به حمایت از جدایی طلبان متهم می‌کنند؛ اما موسکو این مساله را تکذیب می‌کند. بعد از اینکه جدایی طلبان در سال ۲۰۱۴ قدرت را در مناطق دونتسک و لوهانسک در دست گرفتند رأی گیری را برای اعلام استقلال انجام دادند. اخیراً سوریه استقلال دونتسک و لوهانسک را به رسمیت شناخت.
انتهای پیام
نظرات