ایران یکی از قدیمی‌ترین کشورهای پرورش‌ کرم ابریشم بوده و نوغانداری همواره و از زمان های بسیار دور نقش پر رنگی در اقتصاد خانوارهای روستایی مازندران داشته است.

بیش از ۹۵ درصد پیله و نخ ابریشم تولیدی در ایران به مصرف تولید فرش‌های ابریشمی می‌رسد چراکه در حال حاضر عملکرد اقتصادی در بخش صنعت و فرآورده‌های نوین مطرح در نوغانداری وجود نداشته و تنها در فرش است که ابریشم تولیدشده به مصرف می‌رسد. در شرایط کنونی که صنعت فرش کشور با  قیمت سرسام آور مواد اولیه روبرو است احیای نوغانداری می تواند گام موثری در توسعه صنعت فرش محسوب شود.

در سنوات گذشته، عدم توجه کافی به صنعت زیربنایی نوغانداری این حرفه را مهجور کرده و در آستانه فراموشی قرار داد اما امروزه این صنعت بعنوان ظرفیتی اشتغالزا و ارزآور دوباره در مسیر احیا قرا گرفته است.

در این راستا رئیس شورای روستای لمارون به کمک مرتضی لاغری فیروزجایی دهیار روستا اقدام به احیا صنعت نوغانداری در روستای ۱۰۰ خانواری خود نموده و با پیگیری و حمایت از این صنعت روستای خود را پایلوت احیا این صنعت کرده است.

غلامحسین گران فیروزجایی در گفت و گو با ایسنا با اشاره به اینکه پرورش کرم ابریشم را از کودکی بعنوان شغل اجدادی در کنار پدر و مادر شروع کرد گفت: پرورش کرم ابریشم و تولید فرآورده های ابریشمی از جمله مشاغل مهم جانبی است که در کنار فعالیت های اصلی کشاورزان هر منطقه می تواند طی یک دوره کوتاه مدت ضمن ایجاد انگیزه اقتصادی و بکارگیری بخشی از نیروی کار روستا درآمد مناسبی را برای روستانشینان فراهم کند.

نائب رئیس شورای بخش بابلکنار و رئیس شورای روستای لمارون اظهار کرد: درآمد نوغانداری مناسب است، اما اگر نوغاندار از دستگاه‌های تبدیلی برخوردار باشد و بتواند مرحله تبدیل پیله به نخ را انجام دهد از درآمد بیشتری بهره‌مند شده و رغبت به نوغانداری افزایش می‌یابد. 

گران فیروزجایی، با اشاره به اینکه مشکلات زیادی در عرصه نوغانداری وجود دارد و اگر حمایت شویم روند تولید در منطقه افزایش می یابد، تصریح کرد: یکی از عمده ترین مواد اولیه پرورش کرم ابریشم برگ درخت توت است که متاسفانه در سال های اخیر به سبب مهجور ماندن این صنعت شاهد از بین رفتن و کمیاب شدن این درختان بودیم.

وی ادامه داد: در این راستا بعضی کشاورزان درختان توت خود را از دست داده‌اند و در مواردی هم نوغانداران با شیوه اصولی کار نمی‌کنند یا از «تلنبار» مناسبی برای پرورش کرم ابریشم برخوردار نیستند، اما به همت جهاد کشاورزی یکی از اقدامات خوبی که برای کمک به احیا نوغداری انجام شد توزیع اصله و نهال توت بین نوغداران منطقه است.

رئیس شورای روستای لمارون خاطرنشان کرد: هرساله هزار اصله توت در اختیار ما قرار می گیرد که بین نوغانداران تقسیم می شود اما تنها ۵ اصله به هر خانوار می رسد که باز هم این تعداد ممکن است با روند رشد چهار ساله خود، دچار مشکل شده و از بین بروند.

گران، با ابراز تاسف از خام فروشی و نبود فناوری مورد نیاز منطقه در این صنعت، یادآور شد: از روستای لمارون در بهار امسال ۱۲۰ جعبه خریداری شد که میانگین تولید پیله در لمارون، ۴ هزار کیلو بوده است.

وی اظهار کرد: ۸۰ درصد مردم روستا به نوغانداری مشغول هستند اما مجبور به خام فروشی پیله به دلالان هستیم این در حالی است که اگر ما دستگاه نخ ریسی و خشک کن با ظرفیت مناسب خریداری کنیم قادر خواهیم بود نیاز ابریشم شهرستان بابل را تامین کنیم.

وی با اشاره به اینکه صنعت نوغانداری نیازمند اتحادیه مستقلی است تا بتواند پیگیر رفع نیازمندی های تولیدکنندگان باشد، گفت: متاسفانه اتحادیه صنف نوغداران در شهرستان بابل نداریم.

گران خواستار حمایت دولت و حضور سرمایه گذار بخش خصوصی در این عرصه شد و تصریح کرد: با ورود سرمایه گذار به این عرصه و خرید دستگاه نخ ریسی و خشک کن در ظرفیت بالا، تولیدکننده بجای خام فروشی، می تواند تولید ابریشم داشته باشد که قیمت بیشتری دارد و انگیزه تولید در اهالی نیز افزایش می یابد.

گران افزود: حمایت‌های دولت در حوزه بیمه، تأمین نهال رایگان توت، آموزش بهره‌برداران و کارشناسان در سطح استان‌ها، احیا و بهسازی باغات توت و تلنبارهای پرورش کرم ابریشم، حمایت‌های مربوط به خرید توافقی از سوی سازمان تعاون روستایی و افزایش قیمت تضمینی خرید پیله تر ابریشم، صنعت نوغانداری رونق می‌یابد و این قابلیت وجود دارد که در عرض یک برنامه ۴ ساله کل نیاز کشور به ابریشم در داخل تولید شود.

کمبود درختان توت، خام فروشی و نبود دستگاه ریسندگی از مشکلات نوغانداری

پس از این گفت و گو به سراغ یکی از تولیدکنندگان نوغان و پرورش دهنده کرم ابریشم روستای لمارون رفتیم، این کارآفرین برتر حوزه نوغانداری کشور اظهار کرد: صنعت نوغانداری نسل به نسل به ما رسیده و از کودکی در کنار خانواده در تولید کرم ابریشم فعالیت داریم.

کبری محمدی در گفت و گو با ایسنا کمبود مواد اولیه و مکان مناسب برای نوغانداری را مهم ترین مشکل این حوزه برشمرد و افزود: برگ درخت توت به عنوان مهم ترین مواد اولیه نوغانداری است که در سال های اخیر تقریبا کمیاب شده است.

محمدی با اشاره اینکه کمبود آب زراعی دیگر مشکل منطقه است، تصریح کرد: گرچه جهاد کشاورزی اخیرا اقدام به توزیع نهال درخت توت برای حمایت از صنعت نوغانداری کرده است اما تعداد نهالی که در اختیار تولید کننده قرار می گیرد بسیار ناچیز بوده زیرا در اثر کمبود آب بسیاری از نهال ها خشک می شوند.

این کارآفرین نمونه کشوری، خام فروشی را یکی از محوری ترین مشکلات تولیدکنندگان منطقه برشمرد و گفت: نوغانداری شغل دوم بیش از ۸۰ درصد مردم لمارون است، اما نبود دستگاه ریسندگی و خشک کن سبب شده تا مردم مجبور به خام فروشی پیله شوند و با قیمت بسیار ناچیز به دلالان استان های دیگر بفروشند.

وی با اشاره به اینکه نخستین دستگاه نخریسی مازندران را خریداری کرده است، یادآور شد: این دستگاه تنها پنج کیلو ظرفیت دارد و برای ۴۰۰ کیلو پیله بکار می رود زیرا پروسه زمانی تبدیل پیله به کرم ابریشم ۲۰ روز بوده و این دستگاه تنها نیاز خودم را برطرف می کند.

محمدی با بیان اینکه سالانه مردم روستا ۱۲۰ جعبه تخم نوغان خریداری می کنند یادآور شد: باید دستگاهی با ظرفیت ۵۰ کیلویی در منطقه راه اندازی شود که جوابگوی مردم روستا باشد.

این کارآفرین خواستار حمایت دولت از این تولیدکنندگان شد و افزود: ابریشم مهم ترین مواد اولیه صنعت فرش دستبافت است اگر دولت بتواند برنامه ریزی مدونی در این حوزه داشته باشد در آینده مشکل تهیه مواد اولیه فرش بافان مرتفع می شود.

وی گفت: تهیه نژاد اصلاح شده نهال توت، بازار فروش مناسب، ارائه تسهیلات کم بهره برای خرید دستگاه نخ ریسی و خشک کن مهم ترین اقدام در بهبود وضعیت نوغانداران است.

انتهای پیام