به گزارش ایسنا،  سرگرد آزاده «حسن زارعی» یکی از اسرای هشت سال دفاع مقدس در باره ماه مبارک رمضان در دوران اسارت روایت می‌کند: روزهای آغاز اسارت با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان هم‌زمان بود. بچه‌ها از مدت‌ها پیش، خودشان را برای استقبال از این ماه پر برکت آماده کرده بودند. آن‌ها از چند هفته پیش، سهمیه‌ی پنیر و خرمای خود را نگه داشته بودند تا هنگام سحر و افطار، چیزی برای خوردن داشته باشند.

از طرف دیگر، عراقی‌ها به شدت با روزه گرفتن بچه‌ها مخالفت می‌کردند و می‌گفتند: «شما مجوس هستید و دلیلی برای روزه گرفتن شما وجود ندارد». بچه‌ها هم با صبر و بردباری اهانت‌های آن‌ها را تحمل می‌کردند تا بیش از این به آن‌ها فرصت آزار و اذیت ندهند.

در طول ماه مبارک رمضان، بچه‌ها با همان خرما و پنیر و تکه نانی که روزانه می‌گرفتند روزه‌هایشان را می‌گشودند. هر روز بعد از ظهر هم به هر نفر یک لیوان چای می‌دادند که آن را نگه می‌داشتیم و هنگام سحر می‌خوردیم.

در مدتی که در اردوگاه بودیم، تعدادی از اسرا با انجام دادن کارهای جالب و شگفت‌انگیز، زمینه‌ی سرگرمی دیگران را فراهم می‌کردند. نیت آن‌ها این بود که بچه‌ها را از آن حالت رخوت و بی‌حوصلگی خارج کنند، به همین علت، کلاس‌های تئاتر، ورزش و آموزش‌های مختلفی در اردوگاه تشکیل دادند.

انتهای پیام